بهبود ارزشیابی اساتید با استفاده از منطق فازی

ارزشیابی‌های متکی بر روش‌های کلاسیک آماری عموماً مطلق‌گرا هستند و از این‌رو دستیابی به نتیجه قابل اعتماد را با مشکل مواجه می‌سازند. یکی از دلایل این است که منابع مورد استفاده ذاتاً اطلاعات نادقیق دارند و از این‌رو شرایط را برای یک ارزشیابی سالم سخت می‌کنند. ارزشیابی مبتنی بر منطق فازی به دلیل توانایی استنتاج از داده‌های نایقین می‌تواند جایگزین مناسبی بر روش‌های کلاسیک باشد که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش جامعه آماری تحقیق را 105 نفر از دانشجویان و 15 نفر از اساتید رشته‌های مختلف دانشگاه آزاد اسلامی تربت‌حیدریه تشکیل می‌دادند. توزیع پرسش‌نامه استاندارد سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی بین این تعداد از دانشجویان جهت ارزیابی اساتید انجام گرفت. سپس درجه اهمیت هر سوال نظرسنجی توسط این تعداد از اساتید تعیین شد. همچنین اثر وزنی تجربه هر استاد در پاسخ به درجه اهمیت هر سوال و نیز پارامتر تعداد ارزیابان در سیستم ارزشیابی اساتید مد نظر قرار گرفت. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده است. سیستم استنتاج فازی از نوع ممدانی انتخاب شد که با دریافت دو ورودی فازی و با توجه به پایگاه قوانین فازی، خروجی مطلوب را فراهم می‌کند. برای تجزیه‌وتحلیل از 50 گروه درس متفاوت استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که در ارزشیابی‌های مختلف به روش‌های کلاسیک آماری و امید ریاضی و استنتاج فازی، روش ارزشیابی فازی می‌تواند با دقت بالاتری به رتبه‌بندی اساتید بپردازد.