رابطه آینده‌نگری در برنامه درسی با خلاقیت دانشجویان

هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه آینده‌نگری در مولفه‌های برنامه درسی (نوآوری، تحول‌پذیری، مدیریت، تحول‌آفرینی و بهره‌وری) با خلاقیت دانشجویان دانشگاه آزاد ساری در سال 1394 بوده است. روش پژوهش حاضر توصیفی، همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل همه دانشجویان دانشکده علوم انسانی این واحد که شامل 4206 نفر است، است. نمونه آماری این پژوهش تعداد 343 نفر از دانشجویان دانشکده علوم انسانی بود که به روش تصادفی طبقه‌ای مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها یک پرسشنامه استاندارد و یک پرسشنامه محقق‌ساخته بوده است. روایی پرسشنامه توسط چند تن از کارشناسان و متخصصین علوم تربیتی تایید و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ برای پرسشنامه خلاقیت تورنس 1992 (905/0) و پرسشنامه آینده‌نگری در برنامه درسی (890/0) محاسبه شده است. برای توصیف داده‌ها از توزیع فراوانی، درصد فراوانی، فراوانی تجمعی، نمودارها و نیز شاخص‌های گرایش مرکزی و پراکندگی شامل نما، میانه، میانگین و انحراف معیار استفاده شده و برای تجزیه‌وتحلیل، تفسیر و تعمیم نتایج تحقیق به جامعه، از آمار استنباطی شامل: آزمون‌های پارامتریک (تی مستقل و آنوا) و نیز آزمون ناپارامتریک (ضریب اسپیرمن) با نرم‌افزار spss16 استفاده شده است. بر اساس نتایج آزمون‌های آماری، بین مولفه‌های «نوآوری، تحول‌پذیری، مدیریت، تحول‌آفرینی و بهره‌وری» که توسط آلوین و هیدی تافلر (1967) در مجله آینده‌شناسی و جامعه آینده جهانی اشاره گردید و توسط کورنیش و همسرش پایه‌ریزی شد با متغیر «خلاقیت» رابطه مثبت و معنادار مشاهده گردید. همچنین بین «خلاقیت» و «آینده‌نگری» دانشجویان نیز رابطه مثبت و معنادار دیده شد.