تاثیر محدودیت کمی و کیفی خوراک جوجه های گوشتی در پیشگیری از بروز سندرم آسیتالقایی توسط لووتیروکسین

این آزمایش برای بررسی اثر محدودیت کمی و کیفی خوراک بر آسیت القایی توسط لووتیروکسین در جوجه های گوشتی سویه تجاری راس 308 به اجرا درآمد. تعداد 180 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار تا سن 42 روزگی پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1)تیمار شاهد، 2)تیمارشاهد به همراه لووتیروکسین، 3)تیمار محدودیت 8 ساعت خوراکدر روز 7 تا 14 روزگی، 4)جیره با نود درصد احتیاجات غذایی سویه در سن 14-11 روزگی 5)جیره با نود و پنج درصد احتیاجات غذایی سویه در سن 14-11 روزگی. به منظور القاء آسیت در تمامی تیمارها بجز تیمار شاهد از روز25 آزمایش،1.6 میلی گرم در کیلوگرم جیره هورمون لووتیروکسین استفاده شد. نتایج نشان داد که در پایان دوره وزن بدن پرنده هایی که تیمارشاهد به همراه لووتیروکسین و محدودیت 8 ساعت از خوراک را دریافت کرده بودندبه طور معنی داری کمتر ازتیمار شاهد بود (0.05>p). همچنین ضریب تبدیل غذاییدر تیمارهای محدودیت 8 ساعته و نود درصد احتیاجات به طور معنی داری بیشتر از تیمارشاهد بود (0.05>p). محدودیت غذایی تا سطح 95 درصد احتیاجات باعث افزایشمعنی دار درصد سینه و همچنین محدودیت کمی و کیفی خوراک باعث کاهش وزن چربی محوطه شکمی نسبت به تیمار شاهد شد (0.05>p). به طور کلی نتایج نشان داد که محدودیت 8 ساعته محدودیت غذایی بسیار شدیدتری نسبت به محدودیت های غذایی 90 و 95 درصد احتیاجات غذایی می باشد و رشد جبرانی در پرندگان این تیمار کمتر از تیمارهای دیگر بود.