تاثیر جیره‌‌‌‌های غذایی اسیدی شده با اسید کلریدریک و بوتیریک بر عملکرد، ‌‌قابلیت هضم ظاهری پروتئین، طول و جمعیت میکروبی روده کوچک جوجه‌‌‌‌های گوشتی

اثر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری پروتئین، جمعیت میکروبی روده کوچک، شاخص های لاشه و بافت شناسی روده جوجه های گوشتی نر بررسی شد. تعداد 280 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس ٣٠٨ به7 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه اختصاص داده شد. داده ها در قالب طرح کاملاً تصادفی آنالیز آماری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن دو سطح اسید کلریدریک (5/1 و 3 درصد)، دو سطح اسید بوتیریک (2/0 و 4/0 درصد) و دو سطح مخلوطی از آنها (5/4+1/0 و 3+2/0 درصد به ترتیب اسید کلریدریک+ اسید بوتیریک) و یک تیمار شاهد بود. نتایج نشان داد که تاثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر میانگین وزن و افزایش وزن روزانه بدن در مقایسه با گروه شاهد معنی دار نبود، با وجود این، تیمار اسید کلریدریک در سطح 3 درصد کمترین و تیمار اسید بوتیریک در سطح 4/0 درصد بالاترین میانگین وزن و افزایش وزن روزانه بدن را داشتند. اسیدهای افزوده شده اثر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد نسبت به تیمار شاهد داشتند و در تیمارهای اسید کلریدریک با سطح 3 درصد و استفاده توام آن با اسید بوتیریک (2+3/0درصد) بالاترین مقدار بود. اثر تیمارها بر قابلیت هضم ظاهری پروتئین، جمعیت میکروبی روده کوچک، شاخص های لاشه و بافت شناسی روده جوجه های گوشتی در مقایسه با گروه شاهد معنی دار نبود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که استفاده از اسید کلریدریک و اسید بوتیریک در جیره های غذایی تاثیر مثبتی بر عملکرد، شاخص های لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه های گوشتی نداشت.