اثرات سطح انرژی و متیونین بر عملکرد و صفات تولیدمثلی مرغ‌های مادر گوشتی آرین طی دوره تولید

آزمایشی به مدت 28 هفته برای بررسی اثرات سطح انرژی و متیونین قابل هضم جیره بر عملکرد و صفات تولید مثلی مرغ های مادر گوشتی، با استفاده از تعداد 140 قطعه مرغ مادر گوشتی آرین و 20 قطعه خروس در سن 26 هفتگی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار بود. جیره های آزمایشی با دو سطح انرژی (2740 و 2540 کیلوکالری در کیلوگرم) و دو سطح اسید آمینه متیونین قابل هضم (0.25 و 0.28 درصد) تنظیم شدند. سطح انرژی تاثیری بر تولید تخم مرغ، وزن تخم مرغ و ضریب تبدیل خوراک نداشت. اما مرغ هایی که جیره ی با سطح انرژی پایین تر دریافت کردند افزایش وزن روزانه کم تری نسبت به آنهایی داشتند که با جیره معمول تغذیه شدند، (0.05>p). افزایش سطح متیونین قابل هضم جیره بر وزن تخم مرغ، درصد تولید تخم مرغ، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه این مرغ ها تاثیر نداشت. درصد جوجه درآوری از تخم مرغ های تولید شده به وسیله مرغ های تغذیه شده با جیره های با سطح انرژی معمول در مقایسه با آن هایی که جیره با انرژی پایین دریافت نمودند، کم تر بود (0.001>p). کاهش سطح انرژی جیره سبب افزایش باروری (0.001>p) و افزایش تعداد جوجه های درجه یک تولیدی شد (0.001>p). افزایش سطح متیونین جیره اثری بر صفات جوجه درآوری و باروری مرغ نداشت. نتایج نشان می دهند که امکان استفاده از سطح انرژی 2540 کیلوکالری در جیره مرغ های مادر گوشتی آرین بدون اثر منفی بر فراسنجه های عملکردی و تولید مثلی وجود دارد.