بررسی اثرات جیره های حاوی پروبیوتیک، پربیوتیک و سین بیوتیک بر صفات عملکرد و جمعیت میکروبی در ایلیوم و سکوم جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی استفاده از پروبیوتیک، پر بیوتیک و سینبیوتیک بر صفات عملکرد و جمعیت لاکتوباسیلوس ها در دستگاه گوارش جوجه های گوشتی انجام گردید، تعداد 630 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 6 تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 1 تا 42 روزگی پرورش داده شد. جیره های آزمایشی شامل 1) جیره شاهد (جیره پایه فاقد مکمل افزودنی)، 2) جیره پایه + پروبیوتیک پریمالاک، 3) جیره پایه + پربیوتیک تکنوموس، 4) جیره پایه + پر بیوتیک فرمکتو، 5) جیره پایه + پریمالاک + تکنوموس، 6) جیره پایه + پریمالاک + فرمکتو و 7) جیره پایه + سین بیوتیک بیومین ایمبو بودند. فراسنجه های مورد اندازه گیری شامل: خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، جمعیت لاکتوباسیلوس در ایلیوم و سکوم جوجه های گوشتی بودند. نتایج نشان داد که در مرحله آغازین تیمار حاوی پریمالاک+ فرمکتو بیشترین افزایش وزن را در بین تیمار های آزمایشی موجب شدند و اختلاف آن با گروه شاهد معنی دار بود (05/0p < ). مصرف خوراک در هیچ یک از دوره های آزمایشی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی حاوی مکمل های افزودنی قرار نگرفت (05/0p > ). در دوره آغازین، تیمارهای حاوی پریمالاک+ فرمکتو و سین بیوتیک بیومین و همچنین در دوره رشد و کل دوره پرورشی تیمار تلفیقی پریمالاک+ فرمکتو موجب بهبود معنی دار ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با گروه شاهد شدند (05/0p < ). از نظر شمارش جمعیت لاکتوباسیل ها، در سن 23 روزگی، تیمارهای حاوی پر بیوتیک فرمکتو و مجموع پریمالاک + فرمکتو موجب افزایش معنی دار جمعیت لاکتوباسیل در ایلیوم در مقایسه با شاهد شدند. در سن 42 روزگی، تیمارهای ترکیبی حاوی پروبیوتیک + پر بیوتیک و سینبیوتیک بیومین موجب افزایش معنی دار شمار لاکتوباسیل ها در سکوم نسبت به گروه شاهد شدند. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از ترکیب پروبیوتیک + پر بیوتیک ممکن است موجب بهبود عملکرد و افزایش جمعیت لاکتوباسیل ها در دستگاه گوارش جوجه های گوشتی شود.