اثر اندازه ذرات علوفه یونجه و مکمل روغن سویا بر مصرف خوراک، قابلیت هضم، فعالیت جویدن، نرخ عبور و توزیع ذرات محتویات شکمبه ای در گوسفند

چهار راس گوسفند زل دو ساله فیستوله دار با وزن 2±28 کیلوگرم در قالب یک طرح مربع لاتین تکرار شده 4×4 در چهار دوره 32 روزه (14 روز عادت دهی و 18 روز نمونه گیری) برای بررسی اثرات دو اندازه ذرات علوفه یونجه (بلند و ریز) و دو سطح روغن سویا (صفر و 4 درصد) بر قابلیت هضم، فعالیت جویدن، نرخ عبور و توزیع اندازه ذرات شکمبه ای که با چهار جیره کاملاً مخلوط با نسبت علوفه به کنسانتره 40 به 60 در دو وعده مساوی در ساعات 8 صبح و 20 بعد از ظهر در حد نگهداری تغذیه شدند مورد استفاده قرار گرفت. شکمبه دامها در 3، 5/7 و 12 ساعت پس از تغذیه به طور دستی تخلیه و محتویات شکمبه به دو فاز جامد و مایع جدا شد. در هر یک از دوره ها، با استفاده از ndf یونجه آغشته به کروم، نرخ عبور فاز جامد محتویات شکمبه تعیین شد. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، آلی و مواد مغذی، زمان مصرف خوراک، زمان نشخوار و کل فعالیت جویدن تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. تیمار حاوی یونجه بلند بدون افزودن روغن کمترین نرخ عبور مواد جامد و بالاترین زمان ماندگاری شکمبه ای را نشان داد، اما نرخ عبور و زمان ماندگاری شکمبه ای بین 3 تیمار دیگر معنی دار نبود. با کاهش اندازه ذرات علوفه یونجه نرخ عبور مواد جامد و زمان ماندگاری شکمبه ای به ترتیب افزایش و کاهش یافت. در تیمار حاوی یونجه بلند با افزودن روغن نرخ عبور مواد جامد و زمان ماندگاری شکمبه ای به ترتیب افزایش و کاهش یافت. در 3 ساعت پس از تغذیه ماده خشک غیر قابل عبور و ماده خشک قابل عبور تحت تاثیر تیمار قرار نگرفت. در 5/7 ساعت پس از تغذیه با کاهش اندازه ذرات علوفه و افزودن روغن، ماده خشک غیر قابل عبور 44/11 درصد افزایش و ماده خشک قابل عبور از شکمبه 63/11 درصد کاهش یافت. در 12 ساعت پس از مصرف خوراک با کاهش اندازه ذرات علوفه و افزودن مکمل روغن، ماده خشک غیر قابل عبور از شکمبه افزایش یافت. انتظار می رفت کاهش اندازه ذرات ماندگاری مواد جامد و فعالیت جویدن را کاهش دهد اما مکمل سازی روغن سبب جبران اثر اندازه ذرات شد که نهایتاً نتایج مشابهی ایجاد کرد. کاهش اندازه ذرات علوفه یونجه و مکمل سازی روغن در جیره در جهت توزیع مناسب اندازه ذرات شکمبه یا تشکیل سقف شکمبه ای نسبتاً پایدار عمل کرده است.