بررسی تنوع ژنتیکی اسب عرب و تیره‌های مختلف آن با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

مقدمه: در بین نژادهای اسب کشور، اسب عرب بیشترین جمعیت را دارد. اسب عرب زیبا و مقاوم در برابر شرایط سخت محیطی است و بیشتر در مناطق جنوبی کشور پرورش داده می‌شود. با توجه به جمعیت زیاد این نژاد در کشور، تیره‌های مختلفی از آن پدید آمده است که ممکن است از نظر ژنتیکی تفاوت‌هایی داشته باشند. اطلاع از این تفاوت‌ها در مدیریت ذخایر ژنتیکی و حفظ آن اهمیت زیادی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان تنوع ژنتیکی اسب عرب و تیره‌های مختلف آن در ایران می‌باشد.مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر تنوع ژنتیکی نه تیره اسب عرب ایران شامل تیره‌های کهیلان، عبیان، حمدانی، صگلاویه، جلفان، خرسان، ملیحه، نسمانی و ودنه بررسی شد. تشخیص تیره‌ها بر اساس اطلاعات کتاب تبارنامه اسب عرب فدراسیون سوارکاری جمهوری اسلامی ایران انجام گرفت. کلیه نمونه‌ها با استفاده از 12 نشانگر ریزماهواره توصیه شده توسط انجمن ژنتیک حیوانی (isag) تعیین ژنوتیپ شدند. الکتروفورز قطعات تکثیر شده dna توسط دستگاه ژنتیک آنالایزر 3130 انجام شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از نرم افزارهای genalex نسخه 2/0 و ntsys نسخه 2/02 انجام شد.یافته‌ها: در مجموع 100 آلل با استفاده از این تعداد نشانگرها روی 251 راس اسب عرب شناسایی شد. نشانگرهای asb17 با میانگین 7/22 آلل و htg4 با میانگین 4/77 آلل در میان تمام تیره‌ها به ترتیب دارای بیشترین و کمترین تعداد آلل بودند. بیشترین و کمترین میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده در نشانگر aht4 با میانگین 0/786 و نشانگر asb23 با میانگین 0/631 آلل در تمام تیره‌های مورد بررسی مشاهده شد. همچنین بیشترین و کمترین میانگین هتروزیگوسیتی مورد انتظار به ترتیب در نشانگرهای aht4 با 0/784 آلل و asb2 با 0/598 آلل برآورد شد. میانگین شاخص شانون برای همه جایگاه‌ها برابر با 1/427 به دست آمد. آزمون تجزیه به مولفه‌های اصلی، گروه‌بندی خاصی ناشی از جدا شدن جمعیتی تیره‌های مختلف اسب عرب، مشاهده نشد و همه اسب‌ها در یک ناحیه روی محور مختصات قرار گرفتند.نتیجه‌گیری: به کمک نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر می‌توان درک بیشتری از ساختار ژنتیکی تیره‌های مختلف اسب عرب داشت. همچنین نتایج این تحقیق می‌تواند به پرورش دهندگان اسب برای مدیریت تنوع ژنتیکی و اصلاح نژاد آنها کمک کند. از آنجا که تنوع ژنتیکی نسبتاً زیادی در درون تیره‌های مختلف اسب عرب وجود دارد، بنابراین پتانسیل خوبی برای اجرای برنامه‌های اصلاح نژادی جهت بهبود کارایی و جلوگیری از انقراض آنها فراهم می‌باشد.

investigation the genetic diversity of arabian horses and their different strains using ssr markers

introduction and objective: among the country’s horse breeds, the arabian horse has the largest population. arabian horses are very beautiful and resistant to harsh environmental conditions and are mostly bred in the southern regions of the country. due to the large population of this breed in the country, it has given rise to several genera that may be genetically distinct. knowing these differences is important in managing and conserving genetic resources. the aim of this study was to investigate the genetic diversity of arabian horses and their different breeds in iran.material and methods: in the present study, the genetic diversity of nine iranian arabian horse breeds including kahilan, abyan, hamdani, saglavieh, julfan, khersan, maliha, nasmani and vedeneh was investigated. the identification of the strais was based on the information in the studbook of the arabian horse that has been published by the equestrian federation of iran. all samples were genotyped using 12 microsatellite markers recommended by the international society of animal genetics (isag). electrophoresis of amplified dna fragments was performed by 3130 genetic analyzers. data analysis was performed using genalex version 2.0 and ntsys version 2.02 softwares.results: a total of 100 alleles were identified using this number of markers on 251 arabian horses. asb17 marker with an average of 7.22 alleles and htg4 marker with an average of 4.77 alleles showed the highest and lowest number of alleles among all strains, respectively. the highest and lowest heterozygosity was observed in aht4 marker with a mean of 0.786 and asb23 marker with a mean of 0.631 allele in all studied strains. also, the highest and lowest mean heterozygositys were calculated in aht4 markers with 0.784 alleles and asb2 with 0.598 alleles, respectively. the average shannon index for all markers was 1.427. the principal component analysis test showed no specific grouping due to the demographic separation of different arabian horse strains, and all horses were located in one area on the coordinate axis.conclusion: the results of the present study showed a better understanding of the genetic structure of different strains of arabian horses. the results of this research can also help horse breeders to manage their genetic diversity and breeding. because there is relatively large genetic diversity within different strains of arabian horses, there is good potential for breeding programs to improve performance and prevent their extinction.