اثر رژیم های مختلف پروتئین جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و صفات اقتصادی بلدرچین‌های ژاپنی درحال رشد

مقدمه و هدف: براساس توصیه برخی مراجع تغذیه طیور همچون انجمن ملی تحقیقات (1994nrc)، دوره پرورش بلدرچین ژاپنی در حال رشد شش هفته در نظر گرفته شده و تنها یک تراکم پروتئینی در کل دوره پرورش توصیه شده است. این در حالی است که احتیاجات اسید آمینه ای بلدرچین های درحال رشد مشابه آنچه که در مورد جوجه های گوشتی وجود دارد با افزایش سن به صورت درصد جیره کاهش می یابد و اعمال یک سطح پروتئین در کل دوره پرورش باعث کمبود یا زیاد بود سطح اسید های آمینه نسبت به احتیاجات روزانه می گردد. با توجه به هزینه بالای پروتئین در جیره غدایی بلدرچین و با در نظر گرفتن این نکته که در حال حاضر تحقیقات اندکی در زمینه تاثیر سطوح پروتئین خوراک در فاز های مختلف رشد بر عملکرد بلدرچین صورت گرفته است، این تحقیق با هدف بررسی اثر رژیم های مختلف پروتئینی بر عملکرد های تولیدی و اقتصادی و همچنین خصوصیات لاشه بلدرچین های ژاپنی انجام شد.مواد و روش‌ها: آزمایش با تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3 ×3 (3 سطح پروتئین: پایین l))=20، متوسط m))=22 و بالا (h)=24 درصد در دوره میانی (8 21 روزگی) × همین سطوح پروتئین جیره در دوره پایانی (2242 روزگی)) با 9 تیمار، 5 تکرار و 8 قطعه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. همه جوجه ها از زمان تفریخ تا سن 7 روزگی، از جیره دوره آغازین دارای 24 درصد پروتئین و 2900 کیلوکالری در کیلو گرم انرژی قابل متابولیسم مصرف نمودند و بعد از آن برنامه های پروتئینی l ×l، m ×l، h ×l، ، l ×m، m ×m ، h ×m، l ×h، m ×h و h ×h را دریافت نمودند. صفات تولیدی مثل مصرف خوراک، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید و همچنین برخی صفات اقتصادی مثل هزینه خوراک به اضافه وزن و بازده ناخالص اقتصادی به ازای هر بلدرچین و برخی صفات مربوط به خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت مثل درصد لاشه قابل مصرف، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت اندازه گیری و یا محاسبه شدند. یافته‌ها: در 8 تا 42 روزگی سطوح مختلف پروتئینی در دوره میانی تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی نداشت. درحالیکه سطوح بالاتر پروتئین (22 و 24 درصد) دوره پایانی به طور معنی دار باعث بهبود افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و شاخص تولید شد (0/05>p). سطوح پروتئین در دوره میانی و دوره پایانی اثر معنی دار بر بازده ناخالص اقتصادی نداشت اما افزایش سطح پروتئین در دوره پایانی باعث افزایش معنی دار (0/05>p) هزینه خوراک به افزایش وزن در 842 روزگی شد. سطوح مختلف پروتئین تاثیر معنی داری بر راندمان لاشه، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت نداشتند. نتیجه‌گیری: برای عملکرد مطلوب و اقتصادی بلدرچین، می توان رژیم پروتئینی با حداقل 20 درصد در دوره میانی و 22 درصد پروتئین در دوره پایانی راتوصیه نمود.

Effect of Different Dietary Protein Regimens on Performance, Carcass Characteristics and Economic Traits of Growing Japanese Quails

Extended AbstractIntroduction and Objective: Based on the recommendations of some poultry nutrition references as National Research Council (NRC 1994), growth period of growing Japanese quails have been considered to be six weeks and only one dietary protein concentration was recommended for the entire growth period. However, the amino acid requirements of growing quails are similar to those of broilers as the percentage of the diet decreases with age, and applying one level of protein throughout the rearing period may cause deficiency or loss of amino acids compared with daily requirements. Given the high cost of protein in quail diets and the fact that few researches has been done on the effect of dietary protein levels at different phases of growth period on quail performance, this experiment was conducted to investigate different dietary regimens of protein on production and economic performances and also carcass characteristics of Japanese quails.Material and Methods: The experiment was carried out in a 3 ×3 factorial arrangement (3 protein levels: low (L)=20%, medium (M)=22% and high (H)=24 percent in grower phase (821 days) × the same dietary protein levels, in finisher phase (2242days)) with 9 treatments, 5 replicates and 8 pieces of quails per each replication. All chicks were received the same starter diet with 2900 kcal/kg Metabolizable energy and 24% crude protein (CP) from time of hatch up to 7 days of age and after that they were received dietary L ×L, L ×M, L ×H, M ×L, M ×M, M ×H, H ×L, H ×M and H ×H protein programs. Production traits such as feed consumption, body weight gain, feed conversion ratio and production index at the whole growth period, as well as some economic traits such as feed cost per gain monetary returns per quail and also some traits related to carcass characteristics and meat quality such as edible carcass percentage, water holding capacity and oxidative spoilage index of meat were measured or calculated.Results: During 842 days of age, different dietary protein levels in growing phase had no significant effect on feed intake, weight gain and feed conversion ratio (FCR). While, higher protein levels (22 and 24%) in finishing phase significantly resulted in a better weight gain, FCR and production index of quails. Protein levels in grower and finisher phases had no significant effect on monetary returns however, increase in dietary protein level in finishing phase resulted in a significant feed cost to the gain at 842 days. Different dietary protein programs had no significant effect on carcass part percentages, water holding capacity and oxidative rancidity of meat. Conclusion: For proper performance and economic production of quails protein regimen with at least 20% protein in grower and 22% protein in finisher phases could be recommended.