>
Fa   |   Ar   |   En
   تاثیر افزودن آب پنیر و لاکتوباسیلوس بوکنری به سیلاژ یونجه روی تولید گاز و تجزیه پذیری آزمایشگاهی  
   
نویسنده بشارتی مقصود ,نعمتی ذبیح اله ,صفری رشید
منبع پژوهشهاي توليدات دامي - 1398 - دوره : 10 - شماره : 26 - صفحه:56 -63
چکیده    سیلو کردن یونجه به دلیل داشتن محدودیت هایی مثل غلظت پایین کربوهیدارت محلول در آب و ظرفیت بافری بالا مشکل است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزودن سطوح مختلف آب پنیر تازه و افزودنی باکتریایی به علوفه یونجه قبل از تهیه سیلاژ روی فراسنجه‌های تولید گاز و تجزیه پذیری آزمایشگاهی بود. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح متفاوت صفر 30، 60 و 90 گرم آب پنیر تازه با و بدون افزودن باکتریایی (cfu 108 ×3 به ازای هر گرم وزن تر یونجه) به علوفه یونجه بود. گاز تولیدی در ساعات 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 36، 48، 72، 96 و 120 ساعت بعد از عمل انکوباسیون اندازه گیری شد. داده های حاصل از این آزمایش با روش فاکتوریل 2 × 4 در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی تجزیه و تحلیل شدند. در پایان 120 ساعت بیشترین حجم گاز تولیدی مربوط به تیمار یونجه همراه با 90 گرم آب پنیر تازه و افزودنی باکتریایی و کمترین آن مربوط به تیمار یونجه پلاسیده همراه با افزودنی باکتریایی بود (به ترتیب 147.93و 133.54 میلی لیتر به ازای گرم ماده خشک). افزودن آب پنیر تازه به همراه افزودنی باکتریایی در 3 سطح مختلف در ساعات 2، 4 و 24 انکوباسیون افزایش معنی داری در تجزیه پذیری ماده خشک نسبت به تیمار شاهد را داشت (p<0/05). افزودن آب پنیر تازه در سه سطح مختلف 30، 60 و 90 گرم آب پنیر تازه، سبب افزایش بخش سریع تجزیه شونده ماده خشک نسبت به تیمار شاهد شد (p<0/05). پس از 24 ساعت انکوباسیون، آب پنیر به همراه افزودنی باکتریایی سبب افزایش میزان تجزیه پذیری پروتئین خام (43.88%) نسبت به تیمار شاهد شد (p<0/05). نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن آب پنیر در سطوح مختلف سبب افزایش در بخش های با تجزیه پذیری سریع، تجزیه پذیری آهسته و تجزیه پذیری موثر ماده خشک شد.
کلیدواژه آب پنیر تازه، افزودنی باکتریایی، تجزیه پذیری، سیلاژ یونجه
آدرس دانشگاه تبریز, دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی اهر, گروه علوم دامی, ایران, دانشگاه تبریز, دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی اهر, گروه علوم دامی, ایران, دانشگاه تبریز, دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی اهر, گروه علوم دامی, ایران
 
   Effect of Adding Whey and L. Buchneri to Alfalfa Silage on In Vitro Gas Production and Degradability  
   
Authors Besharati Maghsoud ,Nemati Zabihollah ,Safari Rashid
Abstract    Ensiling alfalfa is difficult due to some restrictions such as low water soluble carbohydrate concentration and high buffering capacity. This study was conducted to document the effects of supplementation of alfalfa silage with fresh whey and bacterial additive on gas production, dry matter, organic matter and crude protein degradabilities by in vitro method. Experimental treatments included the levels of 0, 30, 60 and 90 g fresh whey per kg of fresh alfalfa were added to the alfalfa silage with and without bacterial additive (3 × 108 cfu per g fresh alfalfa). The gas production was measured at 2, 4, 6, 8, 12, 16, 24, 36, 48, 72, 96 and 120 h after incubation. The data were analyzed using a factorial 2 × 4 in a completely randomized design. After 120 h incubation, the highest amount of gas production was related to alfalfa treatment with 90 g of fresh whey and bacterial additive and the lowest was for alfalfa treated with bacterial additive (147.93 and 133.54 ml/g DM, p<0.05). Adding fresh whey with bacterial additive at 3 different levels at 2, 4 and 24 h incubation increased the dry matter degradability compared to control (p<0.05). Add fresh whey at three different levels of 30, 60 and 90 g fresh whey, increased the fraction (a) dry matter degradability compared to the control (p<0.05). After 24 hours of incubation, adding whey with bacterial additive increased the crude protein degradability compared to control (p<0.05). The results of this study showed that the addition of whey at different levels increased rapidly degradable, slowly degradable fractions and effective degradability of dry matter.
Keywords Alfalfa Silage ,Bacterial Additive ,Degradability ,Whey
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved