اثر سطوح مختلف پپتیدهای کنجاله سویا بر عملکرد، ریخت شناسی روده و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی

هدف از این پژوهش، بررسی اثر سطوح مختلف پپتیدهای کنجاله سویا بر افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراکی، مصرف خوراک، ریخت شناسی روده و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی بود. 280 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جوجه های گوشتی با 100 گرم آنتی بیوتیک آویلامایسین، صفر (شاهد)، 150، 200، 250، 300 و 350 میلی گرم در کیلوگرم پپتیدهای استخراج شده از کنجاله سویا به مدت 42 روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که گروه تغذیه شده با 350 میلی گرم پپتید افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی بهتری نسبت به سایر گروه های آزمایشی دارا بود (p<0/05). ارتفاع پرز، عمق کریپت و نسبت ارتفاع به عمق کریپت در دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم جوجه های تغذیه شده با 350 میلی گرم پپتید در مقایسه با سایر گروه های آزمایشی افزایش یافت (p<0/05). همچنین افزودن 350 میلی گرم پپتید تعداد باکتری های کلی فرم و اشریشیاکلی را در ایلئوم کاهش و تعداد لاکتو باسیلوس های را نسبت به تیمار شاهد افزایش داد (p<0/05). به طور کلی استفاده از 350 میلی گرم پپتید در جیره جوجه های گوشتی سبب بهبود عملکرد، افزایش ارتفاع پرز، عمق کریپت و نسبت ارتفاع به عمق کریپت در دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم و افزایش تعداد لاکتوباسیلوس های ایلئوم در مقایسه با تیمار شاهد شد.