تاثیر سطوح مختلف سبوس برنج همراه با فرآیند اتوکلاو بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی

در این آزمایش اثرات سطوح مختلف سبوس برنج (0، 6، 12 و 18 درصد) به صورت خام و اتوکلاو شده بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، وزن ارگان های داخلی و قابلیت هضم مواد مغذی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 420 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 7 تیمار اختصاص داده شده اند و هر تیمار شامل 3 تکرار و در هر تکرار 20 قطعه جوجه گوشتی قرار داده شد. تیمارها شامل: 1 جیره حاوی 6 درصد سبوس خام، 2 -6 درصد سبوس اتوکلاو شده،3 -12 درصد سبوس خام، 4 -12 درصد سبوس اتوکلاو شده، 5 - 18 درصد سبوس خام، 6 - 18 درصد سبوس اتوکلاو شده، 7 جیره شاهد بر پایه ذرت و سویا بود. همچنین تیمارها مورد آزمون مقایسه ای مستقل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد. با افزایش درصد سبوس برنج علیرغم افزایش خوراک مصرفی، از میزان افزایش وزن کاسته می شود و به دنبال آن ضریب تبدیل اضافه می شود (0.05>p). اتوکلاو کردن تاثیر معنی داری بر عملکرد نداشت. وزن چربی بطنی تحت تاثیر افزایش سطح سبوس یرنج اتوکلاو شده قرار گرفت (0.05>p) و برخلاف درصد وزنی کبد، سنگدان و پانکراس، با افزایش سطح سبوس برنج کاهش معنی داری را نشان دادند (0.05>p). وزن نسبی ایلئوم و سکوم تحت تاثیر افزایش سطح سبوس برنج قرار گرفتند (0.05>p). استفاده از سبوس برنج به طور معنی داری قابلیت هضم ماده خشک، چربی، پروتئین و ماده آلی را کاهش داد و سبوس برنج اتوکلاو شده به طور معنی داری قابلیت هضم را برای چربی و ماده آلی نسبت به سبوس برنج خام بهبود بخشید (0.05>p). بر اساس نتایج این پژوهش استفاده از سطح 6 درصد سبوس برنج اتوکلاو شده در جیره جوجه های گوشتی توصیه می شود.