تحلیل زمانی و مکانی پوشش برف در ایران بر پایه ویژگی های توپوگرافیکی

هدف مطالعه حاضر بررسی توزیع زمانی و مکانی پوشش برف در ایران بر مبنای ویژگی-های توپوگرافیکی است. ابتدا، بر اساس فراگیرترین پوشش برفی ( سال 2008) ناحیه برف خیز ایران جدا و بر مبنای ارتفاع به 5 ناحیه مجزای دیگر تفکیک گردید. سپس، توزیع مکانی پوشش برف بر اساس شیب و جهت آن ( شیب های 44.9 -0 و 89.8 -44.9 درجه) ، و توزیع زمانی آن با استفاده از آماره های میانگین، انحراف معیار و ضریب تغییرات برای ماه-های ژانویه و فوریه (9 دوره ی هشت روزه برای هر سال) طی دوره 2015-2001 با استفاده از داده های 500متری برف سنجنده مودیس با نام اختصاری mod10a2 بررسی گردید. نتایج نشان داد میانگین پوشش برف در شیب های 89.8 -44.9 بسیار بالاتر از شیب های 44.9 -0 بوده و بالاترین و پایین ترین درصد پوشش برف بترتیب مربوط به جهات شمالی و مسطح بود. همچنین بین پوشش برف و ارتفاع ارتباط مستقیمی وجود داشت، به گونه ای که در نواحی مرتفع(ناحیه 4 و 5) پوشش برف به صد در صد می رسد. بالاترین رقم در میانگین، انحراف معیار و ضریب تغییرات برف بترتیب در هشت روزه های پنجم (دوم تا نهم فوریه (33))، دوم (نهم تا شانزدهم ژانویه(9))وششم (دهم تا هفدهم فوریه (41)) رخ داده است. انحراف معیار در هشت روزه های میانی (از 9تا 41) اوج داشت و سپس در هشت روزه های پایانی از آن کاسته می‌شد. بالاترین رقم ضریب تغییرات که آماره جالبی در نمایش تغییر پذیری برف بود در نواحی پست خزری مشاهده می‌شد و با افزایش ارتفاع از آن نیز کاسته می شد.