سنجش میزان هویت محله ای با تاکید بر نقش نهادهای مردمی در منطقه 7 تهران

احیا هویت محله ای و تعلقات اجتماعی به منظور مدیریت بهینه و ارتقا کیفیت زندگی شهروندان، همواره مورد تاکید محققان و کارشناسان شهری بوده است. در این بین، ایجاد ساختار مدیریت محله ای به منظور فراهم کردن فضای مشارکتی، بواسطه شکل گیری نهادهای مردمی بویژه شورایاری ها را می توان حرکتی در این راستا تلقی کرد. بر همین اساس، پژوهش حاضر به سنجش میزان هویت محله ای در منطقه هفت تهران و نقش نهادهای مردمی بویژه شورایاری ها در تقویت آن پرداخته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. داده های مورد استفاده از ابزار پرسشنامه در میان 500 نفر از ساکنان 15 سال به بالای منطقه 7 تهران گردآوری شده است. روش نمونه گیری مورد استفاده در این پژوهش، خوشه ای چندمرحله بوده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که احساس تعلق و حساسیت به محله در بین شهروندان منطقه مورد مطالعه چندان پررنگ و قابل قبول نیست. یکی از مهمترین علل این موضوع فقدان تعامل سازنده بین نهادهای مردمی و شهروندان در این منطقه است. انتظارات شهروندان منطقه از نهادهای مردمی در خصوص تقویت عوامل هویت بخش محله ها قابل توجه است. این موضوع نشان می دهد که حساسیت نسبت به محله و پتانسیل شکل گیری هویت محله ای در بین شهروندان منطقه هفت وجود دارد و در صورتی که به انتظارات آنان در این خصوص به نحو مطلوب جامه عمل پوشانده شود، وضعیت مناسبتری بر محله ها حاکم خواهد شد.