سنجش کیفیت زندگی در سکونتگاه های غیررسمی شهر میاندوآب

شناخت و سنجش کیفیت زندگی در نواحی شهری که معلول اقدامات مدیریت شهری و سایر نهادهای دولتی و خصوصی است، موضوع بسیار حیاتی است. با توجه به عدم سنجش کیفیت زندگی شهری در سکونتگاه های غیررسمی شهری، می توان زمینه ای برای ترسیم نقشه راه جهت مدیریت شهری و آگاهی نهادهای مسوول از وضعیت موجود و اقدام برای تحقق صورت وضعیت مطلوب فراهم نمود. هدف این تحقیق سنجش کیفیت زندگی در سکونتگاه های غیررسمی شهر میاندوآب است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر گردآوری داده‌ها به‌صورت میدانی از طریق ابزار پرسش‌نامه است. روایی ابزار مشخص و پایایی آن نیز با آلفای کرونباخ بیشتر از 0.70 تایید شد. جامعه آماری تحقیق را شهروندان ساکن در سکونتگاه های غیررسمی شهر میاندوآب، 11545 نفر تشکیل داده‌اند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، 313 نفر تعیین شد. نتیجه آزمون نشان می‌دهد که چهار شاخص اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی کیفیت زندگی در سکونتگاه های غیررسمی شهر میاندوآب در سطح کمتر از 0.05 معنادار بوده اند. بررسی جهت معناداری گویای نامناسب بودن وضعیت شاخص ها است. همچنین آزمون آنووا تایید کرد که 10 محله مورد مطالعه از نظر شاخص های اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی در سطح کمتر از 0.05 تفاوت معناداری دارند اما در زمینه شاخص اقتصادی(سطح معناداری برابر با 0.094) شرایط یکسانی وجود دارد. سنجش اثر مدیریت شهری بر بهبود کیفیت زندگی از طریق معادلات ساختاری نیز تایید نمود که میزان تبیین برای شاخص اجتماعی برابر با 0.97؛ برای شاخص اقتصادی برابر با 0.48 ؛ برای شاخص کالبدی برابر با 0.93 و برای شاخص  زیست محیطی برابر با 0.55 است. بنابراین بیشترین اثر مدیریت شهری بر شاخص اجتماعی و سپس کالبدی است.

assessing the quality of life in informal settlements in miandoab

recognizing and measuring the quality of life in urban areas that are the result of the actions of urban management and other public and private institutions is a vital issue. due to the lack of quality of urban life in informal urban settlements, it is possible to provide a roadmap for urban management and create awareness among responsible institutions of the current situation and necessary actions to achieve the desired situation. the purpose of this study is to assess the quality of life in informal settlements in miandoab. the research method used is descriptive-analytical, and data collection was done through a questionnaire. the validity and reliability of the instrument were confirmed with cronbach's alpha greater than 0.70. the statistical population of the study consists of 11,545 citizens living in informal settlements in miandoab. the sample size was determined using cochran's formula, resulting in 313 participants. the test results show that four indicators of social, economic, physical, and environmental quality of life in informal settlements of miandoab have significant differences at a level of less than 0.05. examination of the significance direction indicates the inadequacy of the indicators. the anova test also confirms that the 10 neighborhoods studied have significant differences in terms of social, physical, and environmental indicators at a level of less than 0.05, but for economic indicators (significance level equal to 0.094), the conditions are the same. assessing the effect of urban management on improving the quality of life through structural equations also confirms that the social index has an explanation rate equal to 0.97, the economic index has a rate of 0.48, the physical index has a rate of 0.93, and the environmental index has a rate of 0.55. therefore, the greatest effect of urban management is on the social index, followed by the physical index.