تهیه نقشه توزیع مکانی ذرات معلق با قطر کمتر از دو نیم میکرومتردر هوای شهر تهران با استفاده از داده های سنجنده مودیس

ذرات با قطر کمتر از دو و نیم میکرومتر به شدت سلامتی ساکنین شهرهای بزرگ را تهدید می کند. تا کنون روش های مختلفی برای آشکارسازی این ذرات با استفاده از تصاویر ماهواره ای پیشنهاد شده است. اغلب این روش ها نیاز به واسنجی برای اقلیم-های متفاوت دارند. در این پژوهش با استفاده از رگرسیون خطی، بین سهم بازتابندگی ناشی از پراکنش توسط هواویزها، مستخرج از داده های سنجنده مودیس و غلظت ذرات معلق با قطر کمتر از دو و نیم میکرومتر اندازه گیری شده توسط دوازده ایستگاه آلودگی سنج شهر تهران یک ارتباط برقرار شد. محاسبه هواویزه مستلزم محاسبه بازتابندگی سطحی می باشد. برای محاسبه بازتابندگی سطحی در باندهایی که از ذرات معلق شهری متاثر می شوند، از روابط تجربی موجود بین بازتابندگی در طول موج های مریی و 12/2 میکرومتر استفاده شد. با استفاده از نقشه توزیع آلودگی ذرات معلق که از این روش ترسیم شد، ملاحظه می شود که آلودگی مناطق مرکزی بیش از سایر قسمت های شهر می باشد. برای کاهش عدم قطعیت، در مراحل آماده سازی و پردازش در این تحقیق تست ابر با استفاده از روش آستانه گذاری دمای درخشندگی انجام گردید