تحلیلی بر وضعیت شاخص های توسعه شهری با رویکرد عدالت فضایی مطالعه موردی: شهرایلام

برنامه ریزی شهری به دلیل ماهیت خود در تعیین و تخصیص فضاها برای کاربری های مختلف که باعث برخورداری برخی مناطق از امکانات یا خدماتی خاص در برابر مناطق دیگر می شود از جنبه های مختلفی با عدالت در ارتباط است. در واقع با بررسی میزان نابرابری در توزیع خدمات و شناسایی الگوی فضایی بی عدالتی در سطح شهر می توان پی برد که کدامیک از خدمات در وضعیت نامناسب تری هستند تا از این راه، مدیریت شهر با عملکرد آگاهانه در توزیع فضایی خدمات عمومی و منافع اجتماعی، نابرابری های فضایی را کاهش دهد و کیفیت زندگی را ارتقاء داده و توسعه پایدار شهری را تضمین کند. پژوهش حاضر کاربردی و روش تحقیق در آن توصیفی تحلیلی است، هدف این پژوهش تحلیلی بر وضعیت شاخص های توسعه شهری ایلام در راستای تحقق عدالت فضایی می باشد که با استفاده از قابلیتها و امکانات سامانه اطلاعات جغرافیایی از جمله: ترکیب نقشه، آمار فضایی و ... انجام گرفته است. نتایج نشان میدهند که توزیع فضایی خدمات در سطح شهر ایلام مطلوب نیست و نتایج این پژوهش نشان میدهد که تمرکز امکانات و خدمات شهری در ناحیه مرکزی شهر رخ داده و سایر نواحی از لحاظ برخورداری از منابع و امکانات شهری در سطح پایینی قرار دارند، یافته های پژوهش نشان میدهد که 20 درصد جمعیت شهر در نواحی نسبتاً برخوردار و 23/2 درصد نیز در نواحی با توسعه نیمه پایدار ساکن هستند و بالای 50 درصد ساکنان در نواحی محروم و کاملاً محروم از نظر توسعه در شهر ایلام ساکن هستند و با توجه به نتایج مدل ویکور هیچ کدام از نواحی از نظر توسعه پایدار محسوب نمی شوند بااینحال بر اساس نتایج به دست آمده پژوهش، تمرکز خدمات شهری در شهر ایلام از مدل مرکز پیرامون تبعیت می کند به این معنی که هر چه از نواحی مرکزی به سمت نواحی پیرامونی حرکت می کنیم از توزیع خدمات کاسته می شود.