بررسی نقش معناپذیری و حس تعلق مکانی در ارتقای سرمایه اجتماعی روستاییان (مورد: روستاهای کُردنشین، شهرستان رودبار)

معناپذیری مکان ها و سازماندهی آنها در ساختارهای ذهنی و شکل گیری احساس تعلق به مکان برای سکونتگاه ها سودمند خواهد بود، زیرا می تواند همبستگی و مشارکت در آینده، فعالیت های مدنی در قالب رفتارهای پایدار، نگرانی های زیست محیطی و رفتارهای اکولوژیکی نظیر حفاظت از منابع محیطی و مراقبت از مکانهای عمومی را پیش بینی نماید؛ همچنین ارتباط همبسته، قوی و دقیق با احساس و ادراک امنیت، به عنوان مهم ترین شاخصه های سرمایه اجتماعی دارد. سرمایه اجتماعی نقش مهمی در بالا بردن زیست پذیری دارد که بدون شک هدف مهم تمام برنامه ریزی ها و توسعه، ازجمله برنامه ریزی و توسعه روستایی است. این تحقیق از نظرهدف کاربردی و از نظر رویکرد توصیفی و تحلیلی است که با نمونه ای با حجم 355 نفر از میان افراد روستاهای کردنشین در شهرستان رودبار انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، روستاهای کردنشین استان گیلان واقع درشهرستان رودبار با تعداد 12 روستا و مجموع 2955 نفر جمعیت (بر اساس سرشماری سال 1395 ) می باشد. تعداد نمونه ها با استفاده از جدول مورگان، 340 نفر تعیین شد سپس از این تعداد افراد پرسشنامه تکمیل گردید.پژوهش به منظور تبیین سیستماتیک عوامل تاثیرگذار بر تعلق مکانی و نیل به یک مدل جامع از تکنیک چند متغیری تحلیل مسیر استفاده شد و تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم متغیرهای موردبحث، در یک مدل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن است که متغیرهای کالبدی تعلق مکانی، بعد اعتماد سرمایه اجتماعی، بعد محیطی تعلق مکانی، بعد عملکردی تعلق مکانی، بعد همبستگی اجتماعی و بعد مشارکت سرمایه اجتماعی به ترتیب مهم ترین عواملی هستند که به صورت مستقیم بر نمایه تعلق مکانی روستاییان موثر هستند.