ارزیابی تاب آوری شهر شیروان در مواجه با زلزله

تبیین رابطه تاب آوری در برابر سوانح طبیعی در واقع نحوه تاثیرگذاری ظرفیت های اجتماعی، اقتصادی، نهادی و کالبدی در افزایش تاب آوری در جوامع است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان تاب آوری شهر شیروان در مواجه با زلزله است. روش تحقیق این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع داده ها، اسنادی و میدانی و از نظر نحوه اجرا به صورت پیمایشی است. در پژوهش حاضر، با در نظر گرفتن ساختارهای کالبدی، اجتماعی، نهادی و اقتصادی دخیل در برابر زلزله در قالب 26 شاخص و 4 بعد اصلی (کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و نهادی) به ارزیابی تاب آوری شهر شیروان در مقابل زلزله پرداخته شده است. در این راستا برای تعداد 30 نفر از کارشناسان شهرداری شهر شیروان و متخصصان مرتبط با موضوع، به روش نمونه گیری ساده و هدفمند پرسشنامه توزیع و تکمیل شد و با استفاده از نرم افزار expert choice و gis و با بهره گیری از مدل های تصمیم گیری چندمعیاره ی وضعیت تاب آوری شهر شیروان مشخص شد. یافته های تحقیق نشان داد که میزان تاب آوری شهر شیروان بر اساس تلفیق شاخص های مورد سنجش در 65.4 درصد از شهر پایین و تنها در 19.2 درصد از شهر میزان تاب آوری بالا است. به عبارت دیگر، در 17 محله از 26 محله شهر شیروان میزان تاب آوری در مواجه با خطرات ناشی از زلزله پایین است و تنها در 5 محله شهر میزان تاب آوری بالا است. بنابراین نتایج نهایی تاب آوری شهر شیروان در 19.2 درصد از شهر بالا، در 15.4 درصد متوسط و در 65.4 درصد از شهر پایین است. در مجموع نتایج حاکی از آن است که تاب آوری شهر شیروان در وضعیت نامناسب و نامطلوبی قرار دارد و میزان تاب آوری در این شهر در مواجه با خطرات ناشی از زلزله پایین است.

Assessing the resilience of Shirvan city in the face of earthquakes

AbstractExplaining the relationship between resilience to natural disasters is in fact how social, economic, institutional and physical capacities affect the increase of resilience in societies. Accordingly, the purpose of this study is to investigate the resilience of Shirvan city in the face of earthquakes in which the research method is descriptiveanalytical and the statistical population includes experts in the field of urban resilience for this group of 30 people. First, the indicators evaluated to assess the resilience of Shirvan city in the face of earthquake hazards using the ANP model, which were questioned by experts and elites, were 25 indicators in 4 physical, institutional, cultural, social and economic criteria. Paired comparisons were performed. Findings showed that the rate of resilience in Shirvan is low in 65.4% of the city and high in only 19.2% of the city. In other words, in 17 neighborhoods out of 26 neighborhoods of Shirvan city, the rate of resilience in the face of earthquake hazards is low and only in 5 neighborhoods of the city the rate of resilience is high. Therefore, the final results of resilience in Shirvan are 19.2% of the upper city, 15.4% of the average city and 65.4% of the lower city. In general, the results indicate that the resilience of Shirvan is in an unfavorable and unfavorable situation and the rate of resilience in this city is low in the face of earthquake hazards.