ارزیابی و سنجش تفاوت فضایی در میزان برخورداری از شاخص های تاب آوری (نمونه موردی: منطقه یک کلانشهر تبریز)

بروز سوانح غیرمترقبه یک موضوع جهانی است که عدم آمادگی و تاب آوری در این زمینه می تواند منجر به خسارات فراوانی شود. لذا تاب آوری راهی مهم برای تقویت جوامع شهری با استفاده از ظرفیت آن هاست. در این راستا هدف اصلی این پژوهش بررسی تفاوت در میزان برخورداری از شاخص های تاب آوری در سطح سه ناحیه منطقه یک کلانشهر تبریز است. این پژوهش از نظر نوع هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع پیمایشی است. داده های مورد نیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و بررسی میدانی در سطح خانوار گردآوری شده است. جامعه آماری خانوارهای ساکن منطقه یک کلانشهر تبریز است که حجم نمونه طبق فرمول کوکران معادل 382 خانوار برآورد شده است. پس از گردآوری داده ها، تحلیل تفاوت در میزان برخورداری از تاب آوری با آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین نواحی به لحاظ برخورداری از شاخص های تاب آوری تفاوت وجود دارد. به طوری که کم ترین میزان تاب آوری با میانگین 173.46، به خانوارهای ناحیه یک و بیش ترین آن با میانگین 252.61، به ناحیه سه منطقه یک کلانشهر تبریز اختصاص دارد. از طرفی نتایج حاصل از مقایسه های دو به دو نواحی نیز نشان می دهد که میانگین تاب آوری ناحیه یک در مقایسه با نواحی دو و سه به ترتیب 34.931 و 79.157 برابر کمتر می باشد و تاب آوری ناحیه دو در مقایسه با ناحیه سه، 44.226 برابر کمتر می باشد اما میزان تاب آوری ناحیه سه در مقایسه با دو ناحیه دیگر به ترتیب 79.157، 44.226 برابر بیشتر می باشد. در ادامه پژوهش پیشنهاداتی جهت بهبود وضعیت تاب آوری محدوده مطالعاتی ارائه شده است.

Measurement of Resilience Communities Urban Against Unexpected (Case Study: Region 1 of Tabriz Metropolitan)

The occurrence of unplanned accidents is a global issue, and lack of preparedness and resilience in this area can lead to significant losses. Therefore, restitution is an important way to strengthen urban communities by utilizing their capacity. In this regard, the main objective of this research is to investigate the difference in the level of resilience indices in the three districts of a metropolitan area of ​​Tabriz. This research is in terms of the type of the target and the method is descriptive of survey type. The required data were collected using library studies and field surveys at the household level. The statistical population of the households in region 1 of Tabriz Metropolitan is estimated to be 382 families according to the Cochran formula. After data collection, the analysis of the difference in resilience with ANOVA and Tukeychr('39')s post hoc test were analyzed. The results of the research show that there is a difference between the regions in terms of the resiliency indicators. So that the least amount of resilience with an average of 173/46 was allocated to households in area one and the largest with average of 252/61, to the area of ​​three regions of a metropolis of Tabriz. On the other hand, the results of the twototworegion comparison show that the mean of zone A alleviation in comparison with the two and three regions was 34/931 and 79/157, respectively, and the resilience of the region of two in Comparison with area 3 is 44/226 times lower than that, but the resilience of area 3 compared to the other two regions is 79/157, 44/226 times more. In the following, suggestions for improving the resilience of the study area are presented.