مطالعات لایه نگاری در تپه باستانی ده نو (خوزستان)

تپه ده نو در مطالعات سطح الارضی محققین آمریکایی در خوزستان شناسایی و در سال‌هایی 1968 و 1970 میلادی توسط استو (steve) مورد بررسی قرار گرفت که طی آن چند آجر کتیبه دار یافت شدند. گنجوی و کارتر (carter) نیز در آنجا چند نمونه آجر کتیبه دار پیدا کردند. قدیمی ترین آجرنوشته یافت شده مربوط به دوران حکومت پادشاه ایلامی، ایگی هلکی در حدود قرن چهاردهم پیش از میلاد می باشد. پس از او از دیگر شاهان ایلامی، شوتروک ناهونته و پسرش کوتیر ناهونته نیز آجرنوشته هایی به دست آمده که کتیبه های تمامی این شاهان حکایت از ساخت و مرمت معبدی برای الهه منزت دارد. در سال 1379 خورشیدی بررسی سطح الارضی تپه ده نو توسط بهزاد مفیدی صورت گرفت. با توجه به نتایج این بررسی ها و همچنین اندازه گیری های ژیوفیزیکی بخشی از تپه در سال 1381 خورشیدی، تصمیم گرفته شد لایه های مختلف این تپه باستانی دقیق تر مطالعه شوند که این مهم در بهار سال 1391 محقق گردید. در این فصل کاوش به منظور شناخت آثار ایلامی، در ارتفاعات مختلفی در بدنه مسیل طبیعی موجود در میانه تپه تاریخی، برش هایی ایجاد شد. در لایه-نگاری مشخص گردید آثار سده های اسلامی تقریباًً دو متر از حجم خاک بالایی سطح تپه را دربر گرفته است. به رغم شناسایی سفال های دوران پارتی در سطح تپه، بخش کاوش شده فاقد استقرارهای دوران پارتی بود. در عمق حدود دو متری از سطح تپه یعنی در زیر آثار اسلامی، ساختار خشتی بزرگ مربوط به معماری دوران ایلامی آشکار گردید. تاریخ نگاری آثار مکشوفه از تپه ده نو بر اساس مقایسه با داده های قبلی در شوش، چغازنبیل و هفت تپه انجام شد. داده های کاوش امکان شناخت بخشی از سفال های هزاره سوم تا اوایل هزاره اول پیش از میلاد را در ده نو فراهم کرد که لازم است در کاوش های بعدی تکمیل گردد.