زن-بودن-روی-مُهر؛ «نشانه‌شناسی وضعی» تجسّم زنانه در شوشان باستان (3500-1000 پیش از میلاد)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
عسکرپور وحید
|
|
منبع
|
مطالعات باستان شناسي - 1397 - دوره : 10 - شماره : 1 - صفحه:169 -187
|
|
چکیده
|
این مقاله به بررسی خاستگاه‌ها و تطوّر پیکرهای زنانه روی مُهرهای استوانه‌ای دشت شوشان طی هزاره چهارم تا پایان هزاره دوم پیش‌ازمیلاد می‌پردازد. پیکرهای زنانه روی مُهرهای استوانه‌ای، مطابق با بافت‌ها و وضعیّت‌های باستان‌شناختی خود به مثابه متغیّر مستقل مورد توجه قرار گرفته و کیفیات آن‌ها به‌عنوان متغیّر وابسته در نسبت با آن‌ها به آزمون گذاشته شده است. با فرض بر نسبت متقابل وجودی میان وضعیت‌های باستان‌شناختی و حالات پیکرهای زنانه، پیشنهاد شده که با دگردیسی اولی، دومی نیز به شکلی فعّالانه دست‌خوش دگرگونی می‌شود. برای کشف معانی گرفتار در پیکرهای زنانه روی مُهرهای استوانه‌ای شوشان باستان، نشانه‌شناسی وضعی بکار رفته است. برهمین‌اساس، پیکرهای زنانه روی مُهرها و اثر مُهرهای استوانه‌ای در زمینه بافت‌های زمانی- مکانی خود طبقه‌بندی و توصیف شده‌اند. گروه‌های عمده عبارت‌اند از: زنانه الف، زنانه ب، صحنه‌های صناعی، صحنه‌های جمعی و صحنه‌های آیینی. این مقاله بر طبقه‌بندی توصیفی- تحلیلی داده‌ها مطابق با شاخصه‌های شمایل‌نگاشتی آن‌ها می‌پردازد که بر بررسی نظری شواهد باستان‌شناختی مرتبط استوار است. نتایج نشان می‌دهد که زن-بودن-روی-مُهرهای استوانه‌ای پدیده‌ای پویا بوده و بر وضعیّت‌یافتگی تاریخیباستان‌شناختی خود اتکاء داشته است.
|
|
کلیدواژه
|
شوشان باستان، نشانه‌شناسی وضعی، پیکرهای زنانه، مهر استوانه‌ای
|
|
آدرس
|
دانشگاه هنر اسلامی تبریز, گروه باستان شناسی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
v.askarpour@tabriziau.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|