مطالعه تغییرات مولفه‌‌های تنوع گونه‌ای در گرادیان ارتفاع منطقه حفاظت شده گنو با استفاده از روش تقسیم‌بندی افزایشی

یکی از مناسب ترین روش ها جهت جلوگیری از فرسایش خاک و یا کاهش آن، حفظ و احیای پوشش گیاهی می باشد. بنابراین آشنایی و آگاهی از ویژگی های پوشش گیاهی، از جمله تنوع، به عنوان اولین و مهم ترین ابزار بیولوژیکی جهت حفاظت خاک ضروری است. یکی از روش هایی که اطلاعات جامعی در زمینه الگوی پراکنش مکانی تنوع گیاهی ارائه می نماید، تقسیم بندی افزایشی است. در این تحقیق به بررسی مولفه های تنوع گونه ای در طول گرادیان ارتفاعی منطقه حفاظت شده گنو با استفاده از این روش پرداخته شد. فهرست برداری از گیاهان در 15 طبقه ارتفاعی و با تعداد 5 پلات 4 مترمربعی در هرطبقه در جهت جنوبی انجام شد. سپس کل غنای گونه ای (r gamma;) به مولفه های داخل نمونه ها یا پلاتها (1 alpha;)، بین نمونه ها (1 beta;) و بین طبقات ارتفاعی (2 beta;) تقسیم بندی شد. تجزیه و تحلیل مولفه های تنوع گونه ای در مقیاس های مختلف با استفاده از نرم افزار partition نشان داد که تنوع1 beta; با 13/71درصد بیشترین مقدار و همچنین بیشترین سهم را از تنوع کل دارا بود. مقیاس 2 beta; با 36/16درصد کمترین مقدار را نشان داد. نتایج بیانگر آن بود که بیشترین تعداد گونه در طبقات ارتفاعی میانی (1200 تا 1700 متر) مشاهده شده و گونه های ناحیه رویشی ایرانی-تورانی بیشترین سهم را به خود اختصاص داد. استفاده از تقسیم بندی افزایشی مقیاسی که بیشترین سهم را در تنوع کل در سطح منطقه ای دارد (regional) را ارائه می نماید و همچنین بهترین مقیاس جهت فعالیت های احیا را به ما نشان می دهد.

Study on the variation of plant species diversity components along elevation gradient using additive partitioning (case study: protected area of Geno, Hormozgan province)

Conservation of vegetation is one of most important tools for conservation of soil and decreasing erosion. Therefore, knowledge about vegetation characteristics, such as diversity, is the first and most important biological tools for soil conservation. One of the methods in which we can collect useful data about plant diversity, is additive partitioning. In the current study, plant species diversity components along elevation gradient were studied in the Gen omountain using additive partitioning. All plant species were listed and measured their cover percentages in 15 elevation zones in south aspect using 5 4m2 quadrats in each zone. All plant species diversity ( gamma r) partitioned into additive components within plots ( alpha 1) and between plots ( beta 1) and among elevation Zones ( beta 2). We used PARTITION software to analyze the species diversity components in different scales. The results showed that the highest number of species is related to intermediate elevations (1200 to 1700 m a.s.l.). Irano-Turani had the highest number of species in the study area. beta 1 Diversity with 71.13% had the highest contribution in gamma r and in expected rate. beta 2 with 16.36% had the lowest expected rate. We concluded that all scales should be accounted for conservation of all plant species. Using of additive partitioning showed us the scale that has the highest contribution into the total-regional diversity and the best scale that should be considered in conservation projects.