اثر نوع منبع نیتروژن و باکتری‌های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد توده بومی سیر تالش در رشت

این آزمایش به‌منظور ارزیابی اثر منابع نیتروژن و باکتری‌های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد توده بومی سیر تالش در سال زراعی 1396-1395 به‌صورت کرت‌های خرد شده با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل منابع کود نیتروژن، 15 تن ورمی‌کمپوست، 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و تغذیه تلفیقی ورمی‌کمپوست (هفت و نیم تن) با نیتروژن (50 کیلوگرم خالص در هکتار) به‌عنوان تیمار اصلی و باکتری‌ها شامل عدم تلقیح باکتری (به‌عنوان شاهد)، آزوسپریلیوم برازیلینس، آزوسپیریلیوم لیپوفروم، سودوموناس پوتیدا، سودوموناس فلورسنس، آزوتوباکتر، آزوسپریلیوم + سودوموناس، آزوسپریلیوم + آزوتوباکتر، سودوموناس + آزوتوباکتر، آزوسپریلیوم + سودوموناس + آزوتوباکتر به‌عنوان تیمار فرعی بود. بالاترین عملکرد سوخ خشک در شرایط استفاده از 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از منبع کود شیمیایی اوره و کاربرد توام باکتری‌های سودوموناس و آزوسپیریلیوم به‌دست آمد. بین عملکرد سوخ و تمامی صفاتی نظیر عملکرد بیولوژیک، قطر سوخ، ارتفاع سوخ، تعداد سیرچه در هر سوخ، وزن سیرچه، وزن خشک سوخ، وزن خشک ساقه، تعداد برگ و ارتفاع بوته سیر به‌جز تعداد لایه پوست سوخ همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود داشت. همچنین، همبستگی بین اجزای عملکرد نظیر تعداد سیرچه در هر سوخ، وزن سیرچه، قطر و ارتفاع سوخ با صفات رویشی گیاه سیر مثبت و معنی‌دار بود. به‌طور کلی، عملکرد و اجزای عملکرد سیر واکنش‌های متفاوتی به منابع نیتروژن و باکتری‌های محرک رشد گیاه نشان دادند. براساس نتایج این آزمایش، کابرد باکتریهای آزوسپیریلیوم + سودوموناس می‌تواند برای ارتقای عملکرد سوخ در کشاورزی متداول و تحت شرایط اقلیمی منطقه قابل توصیه باشد.