اثر کاربرد خارجی گلایسین ‌بتائین بر خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد گوجه فرنگی تحت تنش خشکی

به منظور تعیین بهترین زمان کاربرد و مقدار محلولپاشی گلایسینبتائین در بهبود عملکرد گوجهفرنگی در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در سال 1395 به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. عامل اصلی دور آبیاری در دو سطح 6 و 12روزه و عوامل فرعی شامل دو عامل زمان مصرف (در سه سطح کاشت، گلدهی و میوهدهی) و مقدار مصرف گلایسینبتائین (صفر، 3 و 6 کیلوگرم در هکتار) بود. شاخصهای محتواینسبی آب برگ، سطح برگ، شاخص‌کلروفیل و نشت الکترولیت نشان از کارآیی گلایسینبتائین در شرایط تنش داشت. وزن میوه‌ها با کاربرد گلایسین‌بتائین در شرایط عاری از تنش کاهش یافت و مقدار کاهش وزن میوه بین تیمارهای 3 و 6 کیلوگرم در هکتار اختلاف معنی‌داری نداشت. در شرایط تنش، مصرف سه کیلوگرم‌درهکتار گلایسین‌بتائین در زمان‌های کاشت، گلدهی و میوه‌دهی، به ترتیب منجر به افزایش 33، 40 و 60 درصدی وزن میوه نسبت به میانگین تیمارهای بدون مصرف گلایسین‌بتائین شد. هر چند در این آزمایش اثرات مثبت مصرف سه کیلوگرم در هکتار گلایسین‌بتائین در زمان گلدهی بر عملکرد، در شرایط تنش مشهود بود (62% افزایش)، به نظر می رسد مصرف این اسید‌آمینه در شرایط عاری از تنش بر عملکرد گوجه‌فرنگی اثرات سمیت داشته باشد.