تاثیر همزیستی گونه‏ های قارچ میکوریزا و شبه میکوریزا بر بهره وری آّب ذرت تحت سطوح مختلف آبیاری و فسفر در شرایط مختلف اقلیمی در استان مازندران

به منظور بررسی برهمکنش قارچ های شبه میکوریزا piriformosporaindica و میکوریزا glomusmosseae بر بهبود عملکرد دانه و    بهره وری آب در ذرت در سطوح مختلف آبیاری و فسفر، پژوهشی مزرعه ای در سال زراعی 941393 در دو منطقه قراخیل (قائم شهر) و بایع کلا (نکا) به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. تیمار آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل، 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه) در کرت های اصلی و چهار سطح تلقیح (بدون تلقیح، تلقیح بذر با قارچ گلوموس موسه، تلقیح بذر با قارچ پیریفورموسپورا ایندیکا و تلقیح همزمان دو قارچ) به همراه سه سطح کود فسفره (عدم مصرف، 50  و  100 درصد مورد نیاز گیاه) در کرت های فرعی قرار گرفتند. مطابق نتایج، تلقیح همزمان قارچ ها موجب افزایش معنی دار میزان عملکرد دانه در هر دو منطقه (به ترتیب 6/8 و 3/6 درصد برای ایستگاه های قراخیل و بایع کلا) گردید. در هر دو منطقه، همزیستی قارچ های میکوریزا و شبه میکوریزا به‏ویژه تلقیح همزمان موجب بهبود قابل توجه بهره وری مصرف آب شد. همچنین، بیشترین تاثیر مثبت این همزیستی بر کارآیی مصرف آب در هر دو منطقه در شرایط آبیاری 50 درصد (به ترتیب 33/4 و 15/4 کیلوگرم بر مترمکعب) مشاهده شد. در مجموع، نتایج بیانگر هم افزایی مطلوب این قارچ ها در بهبود بهره وری آب ذرت به ویژه در شرایط کم آبیاری است.