اثر تیمار پوتریسین بر میوه توت‌فرنگی رقم ’کاماروسا‘ تحت شرایط تنش شوری ناشی از کلرید سدیم

توت فرنگی گیاهی حساس به تنش شوری می‌باشد. در این آزمایش به‏منظور مطالعه اثر تیمار پوتریسین بر کاهش اثرات تنش شوری روی میوه توت‏فرنگی آزمایشی به‏صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در دانشگاه شاهد در سال زراعی 1393 انجام شد. تنش شوری کلریدسدیم در غلظت‌های (صفر، 25 و 50 میلی مولار) از محل ریشه در محیط کشت هیدروپونیک روی توت فرنگی رقم ’کاماروسا‘ اعمال شد. تیمار پوتریسین نیز در غلظت‌های (صفر، 1.5 و 3 میلی‌مولار) در چهار نوبت به فاصله 15 روز از یکدیگر در طول دوره رشد به‏صورت محلول پاشی روی برگ ها اعمال گردید. نتایج نشان داد که اعمال تیمارهای کلریدسدیم به‏ویژه در سطح 50 میلی مولار، شاخص‌های طول شاخساره، طول ریشه، وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، تعداد برگ، مقدار کلروفیل برگ، تعداد میوه در بوته، وزن تر میوه، وزن خشک میوه، عملکرد تک بوته و اسید قابل تیتراسیون را کاهش و مقدار آنتوسیانین و مقدار مواد جامد میوه را نسبت به شاهد افزایش داد. تنش شوری تاثیری بر طول ریشه نشان نداد. اعمال تیمارهای پوتریسین در هر دو غلظت 1.5 و 3 میلی‌مولار اثرات ناشی از تنش شوری را کاهش داد. به‏طوری‏که، بیشتر شاخص های فوق را تحت تنش شوری افزایش و مقدار مواد جامد محلول میوه را کاهش داد. بنابراین، بر اساس نتایج به‏دست آمده در این پژوهش استفاده از تیمار پوتریسین در هر دو غلظت 1.5 و 3 میلی مولار، راهکاری مناسب در جهت حل مشکلات ناشی از تنش شوری می‌باشد.