ساختار جوامع علف‌های هرز در مزارع نخود دیم: مطالعه موردی در شهرستان مراغه

شناسایی و نحوه پراکنش علف های هرز یکی از مهم ترین اصول اولیه در مدیریت آن ها به‏شمار می آید. به همین منظور از علف‌های‌هرز مزارع نخود شهرستان مراغه، به صورت سیستماتیک نمونه برداری انجام شد و صفات وضعیت پراکنش، چرخه زندگی، تاج پوشش تنوع و تشابه گونه‌ای مورد مطالعه قرار گرفت. پیچک‌صحرائی (convolvulus arvensisl.)، ازمک (cardaria draba  (l.) desv.)، تلخ بیان (sophora alopecuroides l.)، تلخه (acroptilon repens (l.) dc.)، شنگ (tragopogon graminifolius dc.)، فرفیون (euphorbia helioscopia l.)، سوزان چوپانی غده دار(geranium tuberosum l.) و غازیاغی (falcaria vulgaris bernh.) فراوانی بالایی را در بین علف های هرز نشان دادند. همچنین تنوع، یکنواختی و غالبیت گونه ها از طریق شاخص‌ جمعیتی شانون وینر، و تشابه و تفاوت مناطق مختلف نیز از نظر تنوع گونه‌ای با استفاده از شاخص‌های سورنسون و جاکارد بررسی گردید. در بین مناطق مورد مطالعه، خداجو و خرمازرد به ترتیب با 44 و 28 گونه علف‌هرز بیشترین و کمترین غنای گونه‌ای را داشتند، درحالی که از نظر شاخص تنوع شانون وینر برابر بودند. شنگ (tragopogon graminifolius dc.)، پیچک‌صحرائی (convolvulus arvensisl.) و بی تی راخ (galium tricornutum dandy.) به ترتیب با شاخص غالبیت نسبی معادل 38.82، 32.92 و 28.39 از علف‌های‌هرز غالب مزارع نخود شهرستان مراغه بودند.