گونه شناسی تقریر در فقه مذاهب

تقریر معصوم(ع) به مثابه‌ی یکی از اقسام سه‌گانه‌ی سنت، آن است که رفتاری در حضور ایشان انجام شود، و با وجود امکان ردع از سوی ایشان، موضعی اتخاذ شود که حاکی از رضایت است. مسائل مختلفی در باب تقریر معصوم(ع) مورد عنایت است؛ یکی از آن‌ها، گونه‌شناسی تقریر است که بدان پرداخته نشده است. نوشته‌ حاضر به منظور تبیین مراتب تقریر، بررسی درجات دلالی و مصداق‌یابی انواع آن در محدوده‌ فقه مذاهب خمسه، تدوین یافته است که در ذیل هشت عنوان، گونه‌های شناسایی شده‌ی سنت تقریری گردآوری شده و به نقد و بررسی مصادیق آن پرداخته می‌شود. گونه‌‌های تقریر عبارتند از: 1- تصدیق قول یا فعل، 2- مدح و ثنای فاعل، 3- مشارکت معصوم(ع) در عمل، 4- امر کردن به لوازم قول یا فعل، 5- رضایت به نتایج حاصل از فعل، 6- سکوت همراه با تبسم/ خنده 7- بازگوکردن کلام، بدون تصدیق یا تکذیب آن، 8- صرف سکوت.