ریشه‌های پیدایش مکتب اخباری‌گری

مبتکرانِ تقسیم‌بندی چهارگانهٔ احادیث تمهیداتی اندیشیدند تا اخباری را که سند صحیح ندارد، در زمرهٔ روایات معتبر بگنجانند؛ اینان برخی روایات را در شمار صحاح گنجاندند که بر طبق اصطلاح جدید صحیح محسوب نمی‌شود. در این زمینه، مهمترین ابزار، نظریهٔ انجبار؛ یعنی جبران ضعف سند در صورت عمل مشهور به آن بود. عالمان متاخرِ مکتب حله، یعنی محقق اردبیلی و شاگردانش، با پشت‌کردن به نظریهٔ انجبار و از سوی دیگر با منحصریافتن خبر حجت در خبر صحیح، بخش بزرگی از روایات را کنار گذاشتند و با اعراض از عمل مشهور، عملاً آخرین ابزار تقویت روایت را حذف کردند. این‌گونه بود که اخباریان به داعی بیم ازدست‌رفتن سنت و لزوم احیای سیرهٔ متقدمان، بر ضد مکتب اجتهاد قیام کردند. در این میان، برخی عوامل سیاسی و فرهنگی و اجتماعی نیز در شکل‌گیری و رشد اخباری‌گری موثر بود، ازجمله تاثیرپذیری استرآبادی از جو فکری حاکم بر مکه و مدینه، حمایت صفویان از اخباری‌گری به‌منظور افزایش تقابل شیعی‌سنی و کاهش قدرت مجتهدان، عوام‌پسندبودن تفکر اخباری‌گری و دیگر اینکه علوم مقدماتی اجتهاد، مثل فقه و اصول فقه و درایة‌الحدیث، اصالت سنی دارد.

the origins of the school of akhbarigari

the originators of the fourfold division of hadiths thought of measures to include the news that does not have a valid document among the authentic traditions; they included some hadiths in the number of sehah( plural of sahih: a kind of valid tradition), which are not considered sahih according to the new terminology. in this context, the most important tool was the theory of injebar, i.e. compensating for the weakness of the document in case of famous action. the later scholars of the helleh school, that is, mohaghegh ardabili and his students, by turning their backs on the theory of injebar and on the other hand with the exclusiveness of authentic news in sahih news, abandoned a large part of the traditions, and with exceptions from the famous jurists’s practice, practically eliminated the last means of strengthening the traditions.this is how the akhbarians allegedly fearing losing tradition and necessity reviving the tradition of the early scholars, they rebelled against the school of ijtihad. in the meantime, some political, cultural and social factors were also effective in the formation and growth of akhbarism, such as: the influence of astarabadi on the intellectual atmosphere prevailing in mecca and medina, the support of safavids for akhbarism in order to increase the confrontation between shiites and sunnis and reduce the power of mujtahids, the popularity of akhbarism’s thinking and another thing is that the basic sciences of ijtihad, such as fiqh, the principles of jurisprudence, and the wisdom of hadith, have a sunni origin.