تحریری نو از استصحاب استقبالی

احراز وضعیت پدیده‌ها در زمان آینده، آثار پردامنه‌ای در حوزۀ فقاهت دارد و قطع و یقین به‌عنوان یگانه راه معرفی‌شده برای وصول به آن، فاقد سازوکار منضبط و نیز غالباً دست‌نیافتنی است. استصحاب استقبالی مسئله‌ای است برآمده از این نیاز که رسالت خود در احراز وضعیت آینده را باتوجه‌به حالت کنونی پدیده‌ها انجام می‌دهد.تکیه بر روش اسنادی و تعامل هم‌زمان با مدارک وحیانی، عقلانی و عرفی، مسیر پژوهش پیرامون استصحاب استقبالی را هموار می‌سازد و تنها مستند اعتبار این اصل، اطلاق «عدم جواز نقض یقین به شک» است. مسئلۀ مهم در فرض حجیت، آن است که در صورت تفاوت مدارک اعتبار استصحاب استقبالی و استصحاب حالی، رای به حجیت نهادی عام و مصداق‌بودن هر دو استصحاب برای آن نهاد اشتباه است.پربسامدترین کارکرد طرح‌شده برای این استصحاب، مسئلۀ «جواز بدار» است. در کنار آن «احراز عدالت»، «عدم وجوب تعلم احکام غیرمبتلابه»، «عدم وجوب فوری مبادرت به امتثال واجبات موسع» و بسیاری موارد دیگر را هم می‌توان به‌عنوان مصادیقی از ثمرات این استصحاب معرفی کرد.

A New Reading of Prospective Istishab

Establishing the status of phenomena in the future has farreaching IMPLICATIONS in the field of Islamic jurisprudence, and certitude and certainty, as the only way to achieve it, lacks a disciplined mechanism and is often unattainable. Prospective Istishab (the principle of continuity of the previous state) is an issue resulted from this need which fulfills its mission in ascertaining the future status according to the current status of phenomena. Relying on documentary method and simultaneous interaction with revelatory, rational and customary evidence pave the way for research on prospective Istishab and the only proof of the validity of this principle is the absoluteness of “inadmissibility of break of certainty by doubt”. The important issue in case of authority is that if there is difference between the proofs of prospective Istishab and present Istishab, believing in the authority of a general institution and that both Istishabs are its examples is wrong. The most frequent function cited for this Istishab is the topic of “admissibility of initiation (Bidar)”. In addition, as examples of the consequences of this Istishab, we can mention “ascertaining  the justice”, “absence of an obligation for the dutybound to learn the precepts with which he is not usually concerned (uncommon percepts )”, “absence of an immediate obligation to embark on fulfilling the duties with extended timelimit”  and many other cases.