دفاع مشروع بازدارنده از منظر حقوق بین‌الملل اسلامی

در حقوق معاهدات بین‌المللی ، بر اساس ماده 51 منشور ملل متحد، اقدام مسلحانه فردی علیه کشورها تنها در قالب «دفاع مشروع» جایز شمرده می‌شود. یکی از مهم‌ترین بسترهای اختلاف نظر درباره دفاع مشروع، شمول آن نسبت به دفاع بازدارنده در حملات قریب‌الوقوع است که با عنوان «دفاع پیش‌دستانه» یاد می‌شود. بسیاری از حقوقدانان به استناد ضرورت آن را می‌پذیرند، اما اغلب آنان با تفسیر واقع‌نگرانه تلاش می‌کنند این شمول را انکار کنند تا از پیامدهای خطرناک سوء استفاده از آن بکاهند. نوشتار حاضر بر آن است تا با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی از طریق منابع کتابخانه‌ای، استراتژی اسلام را در این مسئله به دست دهد. یافته‌ها حاکی است منابع معتبر اسلامی پیش‌دستی در دفاع در برابر حملات فوری را تایید می‌کند، اما از آنجا که روش‌های جنگی در حوزه منطقه الفراغ قرار می‌گیرد، این امکان وجود دارد که حاکم اسلامی بر اساس مصالح مقتضی درباره آن تصمیم اخذ کند. رهبری حکومت اسلامی این اختیار را دارد که در صورت اجماع جهانی در تفسیر مضیق دفاع، و یا شکل‌گیری عرف بین‌المللی در این باره، از دفاع پیش‌دستانه صرف نظر کند. این تاکتیک مانعی در برابر حامیان تجاوز است و در سنت معصومان نیز تایید شده است.

Preventive Self-defense from the Perspective of Islamic International Law

In the law of international conventions, under article 51 of the Charter of the United Nations, individual armed attack against countries is permitted only in the form of selfdefense. One of the most important grounds for disagreement over selfdefense is whether it includes preventive defense in imminent attacks referred to as “anticipatory defense”. Many jurists accept it on the basis of necessity; however, most of them, attempt to deny this inclusion, through realistic interpretation, in order to reduce the dangerous consequences of its abuse. The present paper, through descriptiveanalytical method using library sources, seeks to introduce the Islamic strategy with regard to this issue. The findings suggest that authoritative Islamic sources confirm anticipatory defense against imminent attacks; nevertheless, since war methods are included in the Mentaqa AlFeraq, the Islamic ruler may decide about it on the basis of appropriate interests. The Islamic state ruler has the authority to withdraw from anticipatory defense in case of global consensus on restrict interpretation of defense or formation of international custom in this regard. Such tactic is an obstacle against the supporters of the invasion and also has been approved in the Infallibles apos; Sunna.