نقش مهاجرین خراسان بزرگ در توسعه ی فرهنگ ایرانی آسیای صغیر(قرن پنجم تا نهم هجری)

مهاجرت تعداد زیادی از ایرانیان به آسیای صغیر که با فتح بزرگ آلب ارسلان در ملازگرد، بسیار پررنگ تر گردیده بود، از قرن هفتم به بعد و با شروع حملات مغول،گستردگی بیشتری پیدا کرد.شکل گیری دولت سلجوقیان روم خیلی زود آناتولی را نه تنها به عنوان پایگاه جدید قدرت ورفاه،بلکه به عنوان کانون تحولات فرهنگی مطرح کردکه درآن رواج محسوس عنصر ایرانی بیش از همه جلب نظر می کرد.در این میان مهاجرین خراسان بزرگ، نقشی اساسی درتوسعه ی فرهنگ ایرانی آسیای صغیر داشتند. موضوع اساسی در تحقیق حاضر، بررسی چگونگی حضور این مهاجران خراسانی ومیزان تاثیر آنان در توسعه ی فرهنگ ایرانی در آسیای صغیر می باشد. نگارنده با استفاده از روشی تاریخی با رویکرد توصیفی وتحلیلی، به بررسی منابع واطلاعات موجود پرداخته وحتی الامکان سعی نموده است منابع تحقیقی وپژوهشهای صورت گرفته را با منابع اصلی ،مقایسه نموده ودر صورت وجود اختلاف به بررسی ونقدآنها بپردازد. گذشته از جمع آوری اسامی وشرح حال خراسانیانی که از اواخر قرن پنجم تا ابتدای قرن نهم هجری به این منطقه مهاجرت نموده ومنشا اثر واقع شده اند؛ یافته های دیگر این پژوهش بر این نکات تاکید دارند که آنان به همراه خود، فرهنگ،آداب ورسوم ونشانه های بارزی از علم ،هنر ودانش رایج در ایران عصر سلجوقی را رواج دادندوآثار علمی ،هنری ،ادبی و... بسیاری را خلق کردند.در این میان تعامل میان ایرانیان وحاکمان سلجوقی روم وشرایط مناسب فراهم شده توسط آنان نیز زمینه را برای رشد وشکوفایی فرهنگ ایرانی ایجاد کرد.