salicylic acid and 24-epibrassinolide induced thermotolerance in bell pepper through enhanced antioxidant enzyme system and heat shock proteins

Elevated temperature negatively affects the production of bell pepper (capsicum annuum l.) especially under north indian plains where the temperature is above 40°c during summers. in the present study, the effect of exogenous application of plant growth regulators (pgrs) viz. salicylic acid (sa) and 24-epibrassinolide (ebr) on biochemical parameters and antioxidant system of bell pepper cv. royal wonder was evaluated. pgrs were applied exogenously 30, 60 and 90 days after transplantation (dat). all the concentrations of pgrs i.e sa (0.10, 0.20, and 0.50 mm) and ebr (0.05, 0.10, and 0.20 μm) were effective in ameliorating the heat shock-induced effects, which enhanced thermotolerance in terms of increased proline content, soluble proteins, total phenols, total soluble sugars and starch content, improved antioxidant system (cat, apx, pox, sod and gr) with reduced lipid peroxidation and cellulase enzyme activity at high temperature, and, ultimately, improving total fruit yield. application of 0.20 mm sa improved thermotolerance most efficiently at all growth stages, specifically when spray was done at 30 and 60 dat. it resulted in a significant enhancement in biochemical parameters and antioxidant enzyme system as compared to the untreated control.

سالیسیلیک اسید و 24-اپی براسینولید از طریق سامانه تقویت شده آنزیم آنتی اکسیدانی و پروتئین های شوک حرارتی، تحمل حرارت را در فلفل دلمه‌ای القا کرد

دمای بالا بر تولید فلفل دلمه­ای (capsicum annuum l.) تاثیر منفی می گذارد، به ویژه در دشت های شمال هند که در تابستان دمای آن به بالای 40 درجه سانتی گراد میرسد. در پژوهش حاضر، اثر کاربرد بیرونی تنظیم کننده های رشد گیاهی (pgrs) یعنی اسید سالیسیلیک (sa) و 24 اپی براسینولید (ebr) بر پارامترهای بیوشیمیایی و سامانه آنتی اکسیدانی فلفل دلمه­ای رقم رویال­واندر (royal wonder) ارزیابی شد. pgr ها 30 روز پس از نشاکاری (dat)، 60 روز dat ، و 90 روز dat به صورت بیرونی (exogenously) اعمال شد. تمام غلظت‌های pgrs یعنی sa (0.10 میلی‌مولار، 0.20 میلی‌مولار و 0.50 میلی‌مولار) و ebr (0.05 میکرومولار، 0.10 میکرومولار و 0.20 میکرومولار) در بهبود اثرات ناشی از شوک حرارتی موثر بودند. این بهبود تحمل باعث افزایش پرولین و محتوای پروتئین های محلول، کل فنل ها، کل قندهای محلول و محتوای نشاسته، سیستم آنتی اکسیدانی بهبود یافته (cat، apx، pox، sod و gr) با کاهش پراکسیداسیون لیپیدی و فعالیت آنزیم سلولاز در دمای بالا، و در نهایت، بهبود عملکرد کل میوه شد. کاربرد 0.20 میلی مولار sa به طور کارآمدی باعث بهبود تحمل حرارتی در تمام مراحل رشد شد، به ویژه زمانی که پاشش یا اسپری در 30 و 60 روز پس از نشاکاری( dat) انجام شده بود. این امر منجر به افزایش قابل توجهی در پارامترهای بیوشیمیایی و سامانه آنزیم آنتی اکسیدانی در مقایسه با شاهد تیمار­نشده گردید.