effects of grafting on cucumber growth under flooding stress during 15 days in vegetative stage

In this study, the effects of flooding stress on grafted cucumber were examined over time. a factorial experiment based on a complete randomized design was conducted with three plots including 9 plants in each plot. water status treatments included optimum irrigation and flooding stress for 15 days and three cucumber treatments consisted of grafted cucumber (cucumis sativus var. isfahan) into cucurbita maxima×cucurbita moschata ‘ferro’= r1 and ‘cobalt’= r2; and non-grafted cucumber= ng was used as the control. some physiological and growth parameters were measured 3 times in the vegetative stage to follow the effect of flooding stress when used on grafted cucumber. the results showed that k concentration decreased by flooding in the non-grafted, while r1 and r2 could efficiently uptake k in the flooding condition. both decreasing photosynthesis and water potential of the plant were observed in non-grafted cucumber, reducing the transpiration and stomatal conductance, resulting in more water content in plants and increasing the fresh weight of grafted cucumbers. grafted cucumber, i.e., r1 and r2 effectively maintained their growth under flooding stress, seemingly by using a different mechanism: r1 by increasing water potential for preserving water and r2 by improving photosynthesis, could successfully keep the growth of grafted-cucumbers under the flooding stress. 

اثر پیوند بر رشد خیار تحت تنش غرقابی به مدت 15 روز در مرحله رویشی

در این پژوهش، اثر تنش غرقابی بر خیار پیوندی با گذشت زمان مورد بررسی قرار گرفت. یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه پلات، شامل نه گیاه در هر پلات طراحی شد. تیمار وضعیت آبیاری شامل آبیاری مطلوب و تنش غرقابی به مدت 15 روز و خیار (cucumis sativus var. isfahan) پیوند شده بر cucurbita maxima × cucurbita moschata رقم فرو (r1) و کبالت (r2) و خیار غیرپیوندی (ng) که به عنوان تیمار شاهد استفاده شد. برخی از پارامترهای فیزیولوژیکی و رشدی در سه زمان از مرحله رویشی اندازه­گیری شد تا اثر تنش غرقابی بر خیار پیوندی مشخص شود. نتایج نشان داد که غلظت پتاسیم با تنش غرقابی در خیارغیرپیوندی کاهش می­یابد در حالیکه r1 و r2 در شرایط تنش غرقابی موجب جذب پتاسیم می­گردد. کاهش فتوسنتز و پتانسیل آب گیاه در خیار غیرپیوندی مشاهده شد، همچنین کاهش تعرق و هدایت روزنه­ای منجر به افزایش میزان آب در گیاهان و افزایش وزن تر خیارهای پیوندی گردید. خیار پیوندی یعنی r1 و r2 به طور موثری رشد خودشان را تحت تنش غرقابی حفظ کردند و به نظر می­رسد که هر یک مکانیسم متفاوتی داشتند، r1 با افزایش پتانسیل آب حفظ آب و r2 با بهبود صفات فتوسنتزی قادر به حفظ رشد مطلوب خیارهای پیوندی در شرایط تنش غرقابی شدند.