compositional differences in peel and juice of cracked and normal fruits of lemon (citrus limon (l.), burm.)

Fruit cracking is a predominant physiological disorder of lemon that limits its productivity. the present study aimed to compare the physiological and biochemical traits of cracked and normal fruits of lemon, to understand the cause of fruit cracking and find a viable solution for this disorder. this study was conducted on five-year-old uniform healthy trees grown at fruit research farm, punjab agricultural university, ludhiana, during 2017-2018. fruits of lemon cracked in different patterns and the cracking peaked due to sudden rainfall and high humidity after a dry spell during the two consecutive years of study. the peel thickness, peel percent and chlorophyll content of the cracked peel was significantly low as compared to the normal ones. activity of peroxidase and two cell wall degrading enzymes, namely, cellulase and polygalacturonase were higher in cracked peels. juice content and ascorbic content were low in cracked fruit juice as compared to normal ones. meanwhile, calcium, potassium and boron content were higher in the normal peel and lower in the cracked peel. a significant positive correlation of fruit cracking incidence with proline, peroxidase, cellulase and polygalacturonase was established, whereas a negative significant correlation was established between fruit cracking percent and peel thickness, calcium, potassium, boron, juice percent and ascorbic acid content. nutrient deficiency and higher activities of cellulase and polygalacturonase in peel of cracked fruits emerged as the cause of fruit cracking incidence in lemon. hence, foliar application of calcium, potassium, and boron are recommendable as a remedial measure for prevention of fruit cracking in lemon.

تفاوت های مواد ترکیبی در پوست و آب میوه‌های ترک خورده و معمولی لیمو(citrus limon (l.) burm.)

ترک خوردن میوه یک آشفتگی و اختلال فیزیولوژیکی عمده در لیمو است که بهره وری آن را محدود می کند. هدف این پژوهش مقایسه ویژگی‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی میوه‌های ترک‌خورده و معمولی لیموترش، شناخت علت ترک خوردن میوه، و یافتن راه‌حل مناسب برای این اختلال بود. این پژوهش روی درختان سالم ویکنواخت پنج ساله در مزرعه تحقیقاتی میوه، دانشگاه کشاورزی پنجاب، در ludhiana ، طی سال‌های 2017-2018 انجام شد. ترک خوردن میوه های لیموترش به دلیل بارندگی ناگهانی و رطوبت زیاد پس از یک دوره خشکی به اوج خود رسید و لیموها در دو سال مطالعه پیاپی به شکل های مختلف ترک خورد. ضخامت پوست، درصد پوست(peel percent) و محتوای کلروفیل پوست ترک خورده به طور قابل توجهی در مقایسه با پوست معمولی کمتر بود. فعالیت آنزیم پراکسیداز و دو آنزیم تخریب کننده دیواره سلولی به نام سلولاز و پلی گالاکتوروناز در پوست های ترک خورده بیشتر بود. محتوای آب میوه و محتوای آسکوربیک در آب میوه­های ترک خورده در مقایسه با آب میوه­های معمولی کمتر بود. همچنین،، محتوای کلسیم، پتاسیم و بور در پوست نرمال بیشتر و در پوست ترک خورده کمتر بود. نیز،همبستگی مثبت و معنی داری بین ترک خوردگی میوه با پرولین، پراکسیداز، سلولاز و پلی گالاکتوروناز مشاهده شد، در حالی که بین درصد ترک خوردگی میوه و ضخامت پوست، کلسیم، پتاسیم، بور، درصد آب میوه و محتوای اسید اسکوربیک همبستگی منفی و معنی داری وجود داشت. کمبود مواد مغذی و فعالیت بیشتر سلولاز و پلی گالاکتوروناز در پوست میوه های ترک خورده عامل بروز ترک خوردگی در میوه لیمو بود. از این رو، برای جلوگیری از ترک خوردن میوه در لیمو، محلول پاشی کلسیم، پتاسیم و بور به عنوان اقدامی درمانی قابل توصیه است.