suitability of five tomato cultivars for tuta absoluta (lepidoptera: gelechiidae): resistance is associated with a high density of glandular trichomes

The tomato leaf miner (tlm), tuta absoluta (meyrick) (lepidoptera: gelechiidae), is a cosmopolitan tomato pest that has driven a renewed reliance on pesticides in tomato production, negatively affecting biological control of other pests and creating environmental and health hazards. we tested five locally important iranian tomato cultivars (td, karon, petoprid, matin, and 8320) for constituitive resistance to tlm by comparing its biological performance and life table parameters under standardized laboratory conditions (27.5±1°c, 65±5% rh, 16 l:8 d hours photoperiod). survival and developmental rates of immature stages varied significantly among cultivars, as did female fecundity and main parameters of the life table. karon was most suceptible, affording 90% juvenile tlm survival, the fastest development, and the highest female fecundity, with cultivar 8320 not significantly different in these regards. by contrast, matin ranked most resistant; i.e. only 59% of larvae survived, and female fecundity was almost halved. td was the next most resistant, being not significantly different from matin in these metrics. the intrinsic rates of increase (r), in descending order, were karon (0.178), 8320 (0.169), td (0.146), petoprid (0.138), and matin (0.111). matin and td had the highest densities of glandular trichomes on adaxial leaf surfaces. these findings indicate that the matin, petoprid and td are more resistant than the other cultivars and have potential as one component of an ipm strategy to manage t. absoluta.

مناسب بودن پنج رقم گوجه فرنگی برای tuta absoluta (lepidoptera: gelechiidae): مقاومت با بالا بودن تراکم تریکوم‌های غده ای مرتبط است

شب‌پره مینوز برگ گوجه فرنگی با نام علمی tuta absoluta (meyrick) (lepidoptera: gelechiidae) یک آفت جهانی گوجه فرنگی بوده که موجب تکیه بیش از حد بر آفتکش‌ها در تولید این محصول شده است و این مساله بر کنترل بیولوژیک سایر آفات و سلامت محیط زیست تاثیر منفی می‌گذارد. ما با مقایسه بیولوژی و پارامترهای دموگرافی این آفت در شرایط آزمایشگاهی (1 ± 5/27 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 65 و دوره روشنایی 16 به 8) میزان مقاومت پنج رقم مهم گوجه فرنگی ایران (تی‌دی، کارون، پتوپراید، متین و 8320) را مورد آزمایش قرار دادیم. نرخ بقا و رشد و نمو مراحل نابالغ آفت و همچنین باروری ماده‌ها و پارامترهای جدول زندگی در بین ارقام به طور معنی داری متفاوت بود. رقم کارون با 90 درصد نرخ بقای دوره نابالغ، کوتاه‌ترین طول دوره رشد و نمو و بالاترین باروری ماده‌ها حساسترین رقم بود؛ رقم 8320 در این پارامترها تفاوت معنی داری با کارون نداشت. در مقابل، متین با نرخ بقای نابالغ 59 درصد و کاهش 50 درصدی باروری ماده‌ها به عنوان مقاوم‌ترین رتبه بندی شد. پس از متین، تی‌دی مقاوم ترین رقم بود و در فاکتورهای ذکر شده تفاوت معنی داری با رقم متین نداشت. پارامترهای دموگرافی منعکس کننده عملکرد بیولوژیکی هستند؛ نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) آفت روی ارقام کارون، 8320، تی‌دی، پتوپراید و متین روند کاهشی داشت و به ترتیب 178/0، 169/0، 146/0، 138/0 و 111/0 بر روز حاصل شد. متین و تی‌دی دارای بالاترین تراکم تریکوم‌های غده‌ای در سطح فوقانی برگ بودند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ارقام متین، پتوپراید و تی‌دی نسبت به سایر ارقام مقاوم‌تر بوده و می‌توانند به عنوان یکی از اجزای مدیریت تلفیقی مینوز برگ گوجه‌فرنگی مورد استفاده قرار گیرند.