determinants of eco-innovations in agricultural production cooperatives in iran

The purpose of this study was to identify determinants of eco-innovations (ei) in agricultural production cooperatives in iran. qualitative and quantitative methods were applied to the research. the qualitative section included semi-structured interviews, face-to-face interviews, and brainstorming sessions, and the quantitative section included descriptive statistical and spatial and bayesian probit models to estimate the model of research. spss and matlab software was used in this study. spss software was used to describe the variables, explain the types of eis and their effects and comparison of adopters and non- adopters, and matlab software was used for the estimation of the model. the data of 300 members of agricultural production cooperatives in khouzestan province, iran, were collected based on random sampling, in 2020 summer. the research examined the different types of eis. for comparison of adopter and non-adopter characteristics, a t-test and mann-whitney test (mw) were used. the results of the t-test showed that there was a significant difference between age, income, crop yield, and farm size for adopters and non-adopters of ei. the mann whitney u test (mw) showed significant difference between farmers’ education level, ei awareness, attitude toward ei, ei knowledge, willingness to creativity, being risk oriented, and access to information of adopters and non-adopters of ei. based on the results obtained from the spatial models, with a probability of 99%, both models were significant. based on the results of the estimation of spatial models, the independent variables and the spatial autoregressive coefficient had significant role on adoption of ei. for practical implications, it can be said that cooperative members, when adopting the eis, can use the proposed model that is appropriate to their field of work. this study conducted a critical review before specifically recommending how cooperatives become eco-innovators.

عوامل تعیین کننده نوآوری های زیست‌محیطی در تعاونی های تولید محصولات کشاورزی در ایران

 هدف از این مطالعه شناسایی عوامل موثر در پذیرش نوآوری‌های زیست‌محیطی توسط اعضای تعاونی‌های تولید محصولات کشاورزی بود. از روش‌های کمی و کیفی برای تحقیق استفاده شد. بخش کیفی شامل مصاحبه‌های نیمه‌ساختاری، مصاحبه‌های حضوری و جلسات طوفان اندیشه، بخش کمی شامل مدل‌های توصیفی آماری و فضایی و مدل‌های بیزی برای تخمین مدل تحقیق می‌باشد. در این مطالعه از نرم افزار spss و matlab استفاده شده است. از نرم افزار spss برای توصیف متغیرها، توضیح انواع نوآوری های زیست‌محیطی و تاثیرات آنها و مقایسه پذیرنده‌ها و غیر پذیرنده‌ها و از نرم افزار matlab برای تخمین مدل استفاده شد. داده‌های 300 نفر از اعضای تعاونی‌های تولید محصولات کشاورزی در استان خوزستان‌، ایران بر اساس نمونه‌‌گیری تصادفی در تابستان سال 2020 جمع‌آوری شد. این تحقیق انواع مختلفی از نوآوری‌های زیست‌محیطی را در تعاونی‌های کشاورزی ایران بررسی کرده است. برای مقایسه خصوصیات پذیرنده‌ها و غیر پذیرنده‌ها ، از آزمون t و آزمون من‌ویتنی (mw) استفاده شد. نتایج آزمون t نشان داد که بین سن، درآمد، عملکرد محصول و اندازه مزرعه برای پذیرندگان و غیر پذیرندگان نوآوری در محیط‌زیست تفاوت معنی‌داری وجود دارد. آزمون من‌ویتنی تفاوت معنی‌داری بین سطح تحصیلات کشاورزان، آگاهی از نوآوری های زیست محیطی، نگرش نسبت به نوآوری‌های زیست محیطی، دانش نوآوری‌های زیست‌محیطی، تمایل به خلاقیت، ریسک گرا بودن و دسترسی به اطلاعات پذیرندگان و غیرپذیرندگان نوآوری های زیست محیطی را مشخص نمود. براساس نتایج به دست آمده از مدل های فضایی ، با احتمال 99٪ ، هر دو مدل معنی دار بودند. بنابراین، از هر دو مدل می‌توان برای تفسیر نتایج مربوط به پذیرش نوآوری‌های زیست‌محیطی استفاده کرد. بر اساس نتایج حاصل از برآورد مدل‌های فضایی، متغیرهای مستقل و ضریب خود رگرسیون فضایی نقش مهمی در اتخاذ نوآوری‌های زیست محیطی داشتند. برای مفاهیم عملی می‌توان گفت که اعضای تعاونی، هنگام اتخاذ نوآوری‌های زیست‌محیطی، می‌توانند از مدل پیشنهادی متناسب با حوزه کاری خود استفاده کنند. کار ما قبل از توصیه اینکه تعاونی‌ها در یک زمینه خاص خاص باید به نوآوری در محیط زیست تبدیل شوند ، یک بررسی مهم انجام می‌دهد.