alcoholic extract of (quercus persica jaub. & spach) as a functional natural preservative to improve hygienic quality of jug cheese

The alcoholic extract of iranian oak (quercus persica) fruit at a final concentration of 0.25% (w/v) was added to cheese-making milk, and some physicochemical, sensory, and microbial properties of jug cheese were evaluated during 60 days of storage at 4°c. the results showed significantly higher total polyphenol content (tpc), antioxidant activity, and lower acidity for the samples containing the oak extract (t1) compared to the control (t0). at the beginning of the storage time, t1 showed the highest values of tpc (128.83±0.467 mg gae g-1) and antioxidant activity (97.12±0.095) for dpph (2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl) radical scavenging activity. the antioxidant activity decreased significantly during the storage period. the flavor, aroma, and overall acceptability scores were higher for t1 than for t0. short-chain fatty acids content of the cheese varied during the storage period, but no significant change was observed in the content of long chain fatty acids. the amount of butyric, caproic, caprylic, capric, lauric, myristic, palmitic, oleic (trans) and linoleic (cis) fatty acids in t1 were significantly higher than in t0. no significant changes in these fatty acids concentrations were observed during storage period. total microbial count, coliforms, mold and yeast were significantly lower in the t1 than in t0. therefore, the iranian oak extract as a source of antioxidant and antimicrobial polyphenolic compounds could potentially improve the quality and shelf life of jug cheese without adversely affecting its sensory and physicochemical properties.

عصاره الکلی (quercus persica jaub. & spach) به عنوان یک نگهدارنده طبیعی فراسودمند برای بهبود کیفیت بهداشتی پنیر کوزه

در این پژوهش، عصاره الکلی بلوط ایرانی (quercus persia) با غلظت 25/0 درصد (وزنی/حجمی) به شیر پنیرسازی افزوده شد و برخی ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی، حسی و میکروبی نمونه های پنیر تولیدی طی نگهداری 60 روزه در 4 درجه سانتی گراد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نمونه ی حاوی عصاره بلوط (t1) در قیاس با نمونه شاهد (t0) به طور معناداری دارای محتوای پلی فنل کل و فعالیت ضد اکسیدانی بالاتر و اسیدیته پایین تری بود. در شروع زمان نگهداری، بالاترین عدد محتوای پلی فنل کل (128.83±0/467 mg gae/g) و فعالیت ضد اکسیدانی (97.12±0.095%) بر اساس فعالیت جذب رادیکال dpph (2 و 2، دی فنیل- 1- پیکریل هیدرازیل) به t1 اختصاص داشت؛ فعالیت ضد اکسیدانی طی زمان نگهداری به طور معناداری کاهش یافت؛ امتیازات طعم، بو و پذیرش کلی در t1 بیشتر از t0 بودند. محتوای اسید های چرب زنجیر کوتاه در پنیر طی زمان نگهداری متغیر بود ولی تغییر معناداری در محتوای اسید های چرب زنجیر بلند مشاهده نگردید. میزان اسید های چرب بوتریک، کاپروئیک، کاپریلیک، کاپریک، لوریک، میریستیک، پالمیتیک، اولئیک (ترانس) و لینولئیک (سیس) در t1 به طور معناداری بالاتر از t0 بود. هیچ تغییر معناداری در محتوای این اسید های چرب طی زمان نگهداری مشاهده نگردید. نتایج ارزیابی میکروبی حاکی از پایین تر بودن معنادار شمارش کلی میکروبی، کلی فرم ها و کپک و مخمر در t1 در قیاس با t0 بود. به طور کلی، عصاره ﺑﻠﻮط ایرانی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻊ ارزﺷﻤﻨﺪی از ﺗﺮﻛﻴﺒﺎت پلی فنلی ضد اﻛﺴﻴﺪاﻧﻲ و ضد میکروبی بدون تاثیر منفی بر خواص حسی و فیزیکو شیمیایی پنیر کوزه تولیدی، ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ زﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری آن را افزایش دهد.