maize seed production in thailand: costs, returns, and contract participation

Thailand has aimed at becoming a “seed hub” in the region given that it is the second largest exporter of seed of field crops in asia. maize contributes the largest share of seed exports and is the prototype crop for seed industry promotion. one of the goals of the seed hub policy is to develop and export high quality thai brand-name seeds. the structure of the maize seed industry, however, is such that it is concentrated in a few multinational companies (mncs), and the question remains as to whether national and local companies could give farmers the same benefits as the multinational companies. this study aimed at comparing costs and returns across groups of maize seed companies and determining factors associated with farmers’ participation in contracts. the results show that despite a higher cost of production, overall, mncs give farmers the highest net income because of a higher productivity and higher price they give to the farmers from complying with the strict requirements of the contract specifications, followed by national companies, while local companies give the least. requirements in household labor, investment in irrigation, size of farm, land rent, and age are important factors in farmers’ participation in different groups of seed companies.

تولید بذرذرت در تایلند: هزینه ها، بازده‌ها، و مشارکت در قرارداد

هدف تایلند تبدیل شدن به یک مرکز بذر در منطقه است و هم اکنون دومین صادرکننده بزرگ بذر محصولات کشاورزی در آسیا است. ذرت بیشترین سهم را در صادرات بذر دارد و گیاه اصلی برای رونق صنعت تولید بذر است. یکی از اهداف سیاست تبدیل شدن به یک مرکز بذر، تولید و صادرات بذر با نام تجاری تایلندی با کیفیت بالا است. در شرایط فعلی، ساختار صنعت بذر ذرت به گونه‌ای است که در چند شرکت چند ملیتی (mncs) متمرکز شده و این پرسش مطرح است که آیا شرکت‌های ملی و محلی می‌توانند مزایایی مشابه شرکت‌های چند ملیتی به کشاورزان بدهند یا خیر. هدف پژوهش حاضر مقایسه هزینه ها و بازده ها در همه گروه­های شرکتهای بذر ذرت و تعیین عوامل مربوط به مشارکت کشاورزان در قراردادها است. نتایج نشان می دهد که با وجود هزینه تولید بیشتر، به طور کلی، شرکت­های چند ملیتی درآمد خالص بیشتری به کشاورزان میدهند و علت آن بهره­وری بالا و قیمت بالاتری است که به لحاظ رعایت الزامات سختگیرانه مفاد قرارداد به کشاورزان پرداخت می شود. در این مورد شرکت های ملی در مرحله بعد قرار دارند. این در حالی است که شرکت های محلی کمترین درآمدخالص را پرداخت می کنند. عوامل مهم مشارکت کشاورزان در گروه های مختلف شرکت های بذرشامل نیاز به نیروی کار خانگی، سرمایه گذاری در آبیاری، اندازه مزرعه، اجاره زمین، و سن کشاورزان است.