effect of vermicompost and urban waste compost on stability of soil aggregates by high energy moisture characteristic curve

The aim of this research was to study soil structural stability indices of clay loam soil treated with organic amendments, using high energy moisture characteristic (hemc). for this purpose, three sizes of soil aggregates (0.5-1, 1-2, and 2-4 mm) were treated with three rates (0, 1.5, and 3 %) of vermicompost and urban waste compost. after three months of incubation, water retention of the slow (2 mm hˉˡ) and fast (100 mm hˉ ˡ) wetted soil aggregates were measured at six pressure heads from 0 to 50 hpa, and hemc stability indices such as volume of drainable pores (vdp), stability index (si), and stability ratio (sr) were determined. the results showed that only the stability of 0.5-1 mm aggregates was significantly (p< 0.01) affected by organic treatments. the stability indices were significantly influenced by the rates of amendments, and increased with increasing their rates. however, the type of organic amendments had no significant effect on stability of aggregates. the mean of vdp, si, and sr decreased by increasing diameter of the aggregates and decreasing the rate of the organic amendments, due to breakdown of macro-aggregates and decrease of macropore fraction. in general, to increase structure stability of clay loam soil in arid regions of iran, application of at least 3% organic amendments is recommended

تاثیر ورمی کمپوست و کمپوست زباله شهری بر پایداری خاکدانه‌ها به روش رطوبت پرانرژی

هدف از این پژوهش مطالعه شاخص های پایداری ساختمان خاک با استفاده از رطوبت پر انرژی (HEMC) در یک خاک لوم رسی تیمار شده با اصلاح کننده های آلی بود. بدین منظور، خاکدانه های با سه اندازه (15/0، 21 و 42 میلی متر) با سه سطح (0، 5/1 و 3 درصد) ورمی کمپوست و کمپوست زباله شهری تیمار شدند. بعد از گذشت سه ماه، خاکدانه ها در معرض دو سرعت خیس شدن کند (2 میلی متر بر ساعت) و تند (100 میلی متر بر ساعت) قرار داده شدند. سپس مقدار آب خاک در شش مکش از 0 تا 50 هکتوپاسکال (0، 5، 10، 15، 20، 25 و 50 هکتوپاسکال) اندازه گیری شد و شاخص های HEMC مثل حجم منافذ قابل زهکشی (VDP)، شاخص پایداری (SI) و نسبت پایداری (SR) تعیین شدند. نتایج نشان داد فقط پایداری خاکدانه های 15/0 میلی متر به طور معنی داری (p < 0.01) تحت تاثیر اصلاح کننده های آلی بیشتر سایر اندازه ها بود. مقدار اصلاح کننده های آلی تاثیر معنی داری بر شاخص های پایداری خاکدانه ها (VDP، SI و SR) داشت، به طوری که پایداری خاکدانه ها با افزایش مقدار اصلاح کننده های آلی افزایش یافت. با این وجود، نوع اصلاح کننده آلی اثر معنی داری بر شاخص های پایداری خاکدانه ها نداشت. پایداری خاکدانه ها و در نتیجه میانگین مقدار منافذ قابل زهکشی، شاخص پایداری و نسبت پایداری با افزایش قطز منافذ و کاهش مقدار اصلاح کننده آلی به دلیل تخریب خاکدانه ها و منافذ درشت کاهش یافت. به طور کلی کاربرد حداقل 3 درصد اصلاح کننده های آلی برای افزایش پایداری ساختمان خاک در مناطق خشک مثل ایران پیشنهاد می شود.