effect of perch cooling and litter thickness on leg health and bone characteristics in broilers

The study was aimed at assessing the leg health variables (footpad dermatitis, hock burn, tibial dyschondroplasia, gait score), tarsometatarsus asymmetry, and physical properties of tibiatarsus of broilers reared with perch application and different litter thicknesses. a total of 459 one-day old ross-308 broiler chicks were allocated into 27 pens, each containing 17 chicks, in a 3 (perch treatments)x 3 (litter treatments) experimental design with three replications. the position of both cooled and non- cooled perches was set to make animals pass over the perch for feeding and drinking. the perch temperature was set to 10°c for cooled perches while litter thicknesses were 1, 7, and 14 cm. results showed that cooled perches decreased the severity of footpad and gait score, and tibial dyschondroplasia in broilers. footpad dermatitis and hock burn score decreased in broilers reared at 14 cm litter. it was determined that the length and width of tarsometatarsus at 42 day of age was increased in cooled perch and 1 cm litter group. tibia length and robustness index in cooled perch group was found higher than those in non-cooled and no-perch groups. the perch application has no effect on the weight-length and tibio-tarsal indexes. tibia lengths in 1 cm (103.81 mm) litter thickness group were higher than in both 7 and 14 cm groups. the bones from 1 cm litter thickness group were found heavier (21.55 g) than in 7 cm litter group. these results indicated that cooled perch and 14 cm litter thickness has a beneficial effect on broilers’ well-being in hot weathers.

تاثیر خنک کردن نشیمن گاه طیور و ضخامت لاشبرگ بستر روی سلامت پا و ویژگی های استخوان در جوجه های گوشتی

هدف این پژوهش ارزیابی متغیر های سلامت پا (درماتیت پا، سوختگی مفصل=hock burn، دیسکندروپلازی تیبیا، امتیاز مربوط به طرز راه رفتن)، نا متقارنی کف پا، و خواص فیزیکی Tibiatarsus جوجه های گوشتی پرورش یافته در شرایط وجود نشیمن گاه(perch) همراه با ضخامت های مختلف لاشبرگ بستر (litter) بود. در کل، 459 جوجه یکروزه Ross308 در 27 جایگاه جدا سازی (pen) که هر کدام 17 جوجه داشت قرار داده شد و آزمایش با 3 تیمار نشیمن گاه X 3 تیمار ضخامت لاشبرگ بستر، در سه تکرار طراحی و اجرا شد. موقعیت هر دو نشیمن گاه خنک شده و خنک نشده طوری بود که جوجه ها برای غذا خوری و نوشیدن آب ناچار از عبور از روی آن بودند. درجه گرما برای نشیمن گاه خنک 10 درجه سانتی گراد بود و ضخامت لاشبرگ بستر برابر 1، 7، و 14 سانتی متر. نتایج نشان داد که نشیمن گاه خنک شدت صدمات پا ( footpad) و امتیاز مربوط به طرز راه رفتن gait score) و دیسکندروپلازی تیبیا را در جوجه های گوشتی کاهش داد. درماتیت پا و سوختگی مفصل در جوجه هایی که در تیمار ضخامت 14 سانتی متر لاشبرگ بستر قرار داشتند کاهش یافت. نیز مشخص شد که طول و عرض استخوان مچ و کف پا(tarsometatarsus ) در سن 42 روزی در تیمار با نشیمن گاه خنک و ضخامت 1سانتی متر لاشبرگ بستر افزایش داشت. طول تیبیا و شاخص استواری (robustness index) در گروه دارای نشیمن گاه خنک بیشتر از تیمارهای دیگر بود. استفاده از نشیمن گاه تاثیری روی شاخص های وزنطول و tibiotarsal نداشت. طول تیبیا در تیمار با ضخامت لاشبرگ 1 سانتی متری( برابر 81/103 میلی متر)بیشتر از ضخامت های 7 و 14 سانتی متری بود. استخوانها در تیمار دارای ضخامت بستر 1 سانتی متری سنگینتر(55/21 گرم) از تیمار 7 سانتی متری بود. این نتایج حاکی از آن است که در شرایط هوای گرم، نشیمن گاه خنک همرا ه با ضخامت لاشبرگ 14 سانتی متری تاثیر مفیدی روی سلامت جوجه های گوشتی دارد.