measuring the overall efficiency of the sugar supply chain in iran

The sugar industry has many backward and forward linkages in the supply chain. in this industry, a chain of agricultural, industrial, oil, transportation, and commerce sectors is engaged to transform raw materials into product and shipping it to consumers. in this research, the efficiency of decision-making units in iranchr's sugar supply chain is evaluated using network and simple data envelopment analysis methods. results of the first level of decentralized sugar supply chain in iran (extraction of sugar from sugar beets) indicate that the average technical efficiency in terms of a constant return to scale and the allocation, economic, and scale efficiency are not at appropriate levels. in the second level of supply chain, weakness was observed in allocative and economic efficiency. the results showed that the provinces of west azerbaijan and khorasan-e razavi offer desirable conditions for sugar beet production in terms of efficiency. supply chain management has been used as a tool for timely delivery of the product to market at a lower cost to increase the efficiency of the entire sugar supply chain. a move toward vertical integration in sugar production is also proposed to benefit integration.

اندازه‌گیری کارایی کل زنجیره‌تامین قند و شکر

صنعت قند و شکر از جمله صنایعی است که بیش ترین ارتباط را با حلقه های پیشین و پسین در زنجیره تولید دارد. در این صنعت، زنجیره ای از بخش های کشاورزی، صنعت، نفت، حمل و نقل و بازرگانی از تأمین مواد اولیه تا رسیدن کالای نهایی به دست مصرف کننده، درگیر فعالیت اند. در این پژوهش، به ارزیابی شاخص های کارایی و رتبه بندی واحدهای تصمیم گیرنده در زنجیره تأمین شکر ایران براساس روش تحلیل پوششی داده ها در حالت های ساده و شبکه ای پرداخته شد. بر اساس نتایج گرفته شده در سطح اول زنجیره تأمین غیرمتمرکز شکر ایران (بخش استحصال قند و شکر از چغندرقند)، میانگین کارایی فنی در شرایط بازدهی ثابت نسبت به مقیاس، کارایی تخصیصی، کارایی اقتصادی و کارایی مقیاس، در وضعیت مناسبی قرار ندارد. لیکن در سطح دوم زنجیره تأمین مذکور، تنها ضعف در کارایی تخصیصی و در نتیجه کارایی اقتصادی دیده می شود. نتایج نشان داد، استان های آذربایجان غربی و خراسان رضوی در تولید چغندرقند از نظر انواع کارایی در وضعیت مطلوبی به سر می برند. مدیریت زنجیره تأمین به عنوان ابزاری برای تحویل به موقع محصول به بازار با هزینه کمتر و درنتیجه افزایش کارایی کل زنجیره تأمین شکر به کار برده می شود. همچنین حرکت به سمت ادغام عمودی در تولید شکر چغندرقندی به دلیل استفاده از منافع حاصل از یکپارچگی، پیشنهاد می شود.