effect of deficit irrigation on total yield, fruit physical characteristics, and nutritional value of four drought tolerant tomato (solanum lycopersicum l.) genotypes

Water deficit is a major factor limiting plant water productivity and fruit quantity and quality, particularly in arid and semi-arid regions of the world. the total yield, fruit physical characteristics, and nutritional value of four drought tolerant tomato genotypes (ksu-tom- 102, ksu-tom-106, ksu-tom-107 and tl–01860) were evaluated in response to deficit irrigation (di) under field conditions. three levels of crop evapo- ttranspiration (etc; 50, 75, and 100%) were applied at three different growth stages (vegetative, flowering, and fruiting) to the four tomato genotypes. tomato genotypes differed in their responses to water deficit. among different genotypes, ksu-tom-102 recorded the highest average total yield (89.54 t ha^-1) under irrigation treatment with 100% of etc during all stages as well as 75% of etc during the fruiting stage. however, in general, total yield decreased under water deficit. fruits quality characteristics were significantly (p≤ 0.05) affected by irrigation water treatments, tomato genotypes, and their interactions. irrigation with water at 50% etc at all growth stages significantly (p≤ 0.05) increased vitamin c, titratable acidity, total soluble solids and total sugar contents for tomato ‘ksu-tom-107’ followed by ‘ksu-tom-102’. however, this increase in nutritional value was accompanied with decrease in total yields by nearly 40-50%. ksu-tom-102 irrigated at 75% etc at fruiting stage or vegetative stage recorded 0 and 12% reduction of the total yield, respectively, while maintaining good nutritional value as compared with 100% etc during all stages. therefore, these treatments can be recommended as irrigation management strategy for tomato ‘ksu-tom-102’ production under field conditions.

اثر کم آبیاری بر عملکرد کل، ویژگی های فیزیکی میوه، و ارزش غذایی چهار ژنوتیپ مقاوم به خشکی گوجه فرنگی(Solanum lycopersicum L.)

کم آبیاری یک عامل محدود کننده عمده در بهره وری آب در گیاه، و کمیت و کیفیت میوه در جهان و به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک است. در این پژوهش، عملکرد کل، ویژگی های فیزیکی، و ارزش غذایی چهار ژنو تیپ گوجه فرنگی مقاوم به خشکی ( شامل KSUTOM102, KSUTOM106, KSUTOM107 , TL -01860) در واکنش به کم آبیاری(DI) در شرایط مزرعه بررسی شد. به این منظور، سه تیمار تبخیر و تعرق گیاهی (50%، 75%، و ETc 100 % ) در سه مرحله رشد ( سبزینه، گلدهی، و میوه دهی) روی چهار ژنوتیپ گوجه فرنگی اعمال شد. این ژنوتیپ ها واکنش های متفاوتی به کم آبیاری نشان دادند. در میان آنها، ژنوتیپ KSUTOM102 در تیمار ETc 100% در همه مراحل رشد وETc75% درمرحله میوه دهی، بیشترین میانگین عملکرد کل (54/89 تن در هکتار) را تولید کرد. اما به طور کلی، عملکرد کل در شرایط کم آبیاری کاهش داشت. نیز، وِیژگی های کیفیتی میوه به طور معناداری ( (P<0.05تحت تاثیر تیمارهای آبیاری، نوع ژنوتیپ گوجه فرنگی، و برهمکنش آنها قرار گرفت. آبیاری با تیمار ETc 50% در همه مراحل رشد به طور معناداری ( (P<0.05 به افزایش ویتامین C ، اسیدیته قابل تیتر، کل جامدات محلول، و محتوای کل قند در ژنوتیپ KSUTOM107 و بعد از آن KSUTOM102 منجر شد. اما، این افزایش در ارزش غذایی با کاهش عملکرد کل به میزان 5040 % همراه بود. ژنوتیپ KSUTOM102 با تیمار ETc 75% در مرحله میوه دهی یا سبزینه، کاهشی در حد، به ترتیب 0 % و 12% داشت در حالیکه از نظر ارزش غذایی در مقایسه با ETc 100 % در همه مراحل رشد، در حد خوب بود. بنا بر این، این تیمارها را می توان به عنوان تیمار مدیریت آبیاری برای تولید ژنوتیپ KSUTOM102 در شرایط مزرعه توصیه کرد.