transition of objective to subjective well-being in evaluation of farmers’ quality of life: utilizing new epistemological approach among iranian rice farmers

Human wellbeing is one of the main goals of sustainable rural development. indeed, human wellbeing demonstrates rural societies quality of life. this concept consists of objective and subjective wellbeing dimensions. although it is assumed that objective wellbeing is rationally related to subjective wellbeing, this relationship has not been fully confirmed in past studies. three main reasons including the geographical level of assessment, the type of data used, and different epistemological perspectives have separated objective wellbeing assessment from the subjective one. we used the same geographical level, type of data used, as well as epistemological perspective in order to evaluate the relationship between objective wellbeing and subjective wellbeing among rice farmers. using a questionnaire, a survey was carried out among 384 rice farmers (response rate= 92.3%) in the main rice cultivation areas in iran. the study sample was chosen by a two stages cluster random sampling technique. face to face personal interview was also used as the form of data collection. the results of structural equation modeling illustrated that farmers' perception of economic, social, and environmental wellbeing as objective wellbeing domains significantly explained their subjective wellbeing constructs including happiness as well as life satisfaction. in fact, life satisfaction and happiness would be changed once farmers mentally perceive objective wellbeing domains. therefore, objective wellbeing indicators can affect subjective wellbeing constructs, including life satisfaction and happiness, if they are assessed based on farmers self valuation.

گذار از بهروزی عینی به بهروزی ذهنی انسانی در ارزیابی کیفیت زندگی کشاورزان؛ کاربرد رهیافت اپیستمولوژی نوین در میان برنجکاران ایران

بهروزی انسانی یکی از اهداف اصلی توسعه پایدار روستای است. در واقع، بهروزی انسانی کیفیت زندگی جوامع روستایی را نشان می دهد. این مفهوم دو حیطه بهروزی عینی و زهنی را شامل می شود. اگرچه، به طور منطقی چنین فرض می شود که بهروزی عینی در ارتباط با بهروزی ذهنی است، اما این رابطه در مطالعات پیشین کاملا تایید نشده است. سه دلیل اصلی نظیر، سطح جغرافیایی متفاوت در تحلیل ها، نوع داده ها و منطق اپیستمولوژی متفاوت، تحلیل های بهروزی انسانی عینی را از بهروزی انسانی ذهنی جدا ساخته است. این مطالعه در سطح یکسان از نظر داده، سطح جغرافیایی و فلسفه اپیستمولوژی برای بررسی رابطه بین بهروزی عینی و ذهنی در میان برنجکاران استفاده نمود. پیمایش با استفاده از ابزار پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای تصادفی با استفاده از مصاحبه حضوری از 384 شالیکار در اصلی ترین منطقه کشت برنج ایران اجرا شد. نتایج حاصل از مدل معادلات ساختاری نشان داد که بهروزی اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی درک شده توسط شالیکاران به طور معنی داری بر جنبه بهروزی ذهنی (شادی و رضایت از زندگی) اثر می گذارد. در واقع، شادی و رضایت از زندگی شالیکاران زمانی تغییر می کند که جنبه های عینی بهروزی انسانی به صورتی ذهنی توسط آنها درک شود. بنابراین، بهورزی عینی انسانی می تواند بر بهروزی ذهنی اثرگذار باشد، اگر جنبه های بهروزی عین بر مبنی ارزیابی ذهنی کشاورزان سنجیده شوند.