root length density of rainfed fig trees under different times, amounts, and positions of supplemental irrigation

The changes in root length density (rld) of rainfed fig trees due to supplemental irrigation were studied during two growing seasons in estahban, southern iran, with objective of finding out the optimum position, time, and amount of supplemental irrigation. irrigation position treatments were: (1) in a microcatchment close to tree trunks; (2) inside the tree canopies (11.1 m from tree trunks); and (3) outside the tree canopies (2.12.2 m from tree trunks). irrigation time treatments included: (a) in early spring and (b) in midsummer; and the treatments of irrigation amount were: (i) no supplemental irrigation (control), (ii) 1,000, and (iii) 2,000 l per tree. results showed that the highest rld in different irrigation amounts occurred at 1545 cm depth during late winter and late spring. however, during summers, the high rld occurred 15 cm lower at 3060 cm depth. irrigation water treatments of 1,000 and 2,000 l per tree increased rld values by 11.3 and 19.3%, respectively, in late spring and 10.5% and 14.7%, respectively, in late summer, compared with the rainfed treatment. whereas this increase generally occurred in the wetted area; supplemental irrigation out of tree canopy could develop the root horizontal extension to a greater distance. lower temporal variation in rld profile was obtained for depths deeper than 75 cm, which was in agreement with soil water content variations. supplemental irrigation applied out of tree canopy with 2,000 l per tree (200 m3 ha1) during early spring is recommended to improve root development of fig trees in drought prone rainfed areas.

تراکم طولی ریشه درختان انجیر دیم تحت تأثیر زمان، مقدار و محل آبیاری تکمیلی

به منظور بررسی زمان، مقدار و محل مناسب آبیاری تکمیلی باغات انجیر دیم استهبان، در جنوب ایران، تغییرات تراکم طولی ریشه طی دو فصل رشد تحت شرایط آبیاری تکمیلی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای آبیاری بر اساس فاصله آبیاری از درخت شامل آبیاری در آبگیر مجاور تنه درخت، در ناحیه سایه انداز (1 تا 1/1 متر از تنه درخت) و خارج از سایه انداز (1/2 تا 2/2 متر از تنه درخت) بود. تیمارهای زمان آبیاری شامل آبیاری در ابتدای بهار و وسط تابستان بود و تیمارهای مقدار آب آبیاری شامل تیمار بدون آبیاری (شاهد)، 1000 و 2000 لیتر آب به ازای هر درخت بود. نتایج نشان داد بیشترین تراکم طولی ریشه برای تیمارهای مقدار آب آبیاری، در انتهای زمستان و انتهای بهار در عمق 15 تا 45 سانتی متر اتقاق می افتد. با این حال، در تابستان، عمق حداکثر تراکم طولی ریشه به 15 سانتی متر پایین تر یعنی30 تا 60 سانتی متری از سطح خاک رسید. در مقایسه با تیمار دیم، تیمارهای 1000 و 2000 لیتر آب به ازای هر درخت مقدار تراکم طولی ریشه را به ترتیب 3/11 و 3/19 درصد در آخر بهار و به ترتیب 5/10 و 7/14 درصد در آخر تابستان افزایش دادند. درحالیکه این افزایش عمدتاً در ناحیه آبیاری شده مشاهده شد، آبیاری تکمیلی خارج از سایه انداز، توانست توسعه افقی ریشه را تا فاصله ای دورتر گسترش دهد. نیمرخ تراکم طولی ریشه در اعماق بیش از 75 سانتی متر، مطابق با تغییرات رطوبتی خاک، تغییرات کمتری طی زمان نشان داد. آبیاری تکمیلی در اوایل بهار، خارج از سایه انداز با 2000 لیتر آب (200 متر مکعب در هکتار) به ازای هر درخت می تواند برای توسعه ریشه درختان انجیر دیم در مناطق خشک توصیه شود.