biochemical resistance mechanisms to dimethoate in cabbage aphid brevicoryne brassicae (l.) (hom.: aphididae)

Cabbage aphid, brevicoryne brassicae (l.) (hom.: aphididae) is an important pest of crucifers and is controlled by different insecticides, especially dimethoate.the toxicity of dimethoate in six populations of the pest from different parts of iran was assayed using leaf-dip method. the bioassay results indicated significant difference in susceptibility to dimethoate among the six populations that were investigated. the highest level of resistance to dimethoate was obtained for mehrshahr (meh) population (rr= 91.25). diethyl maleate (dem), ,piperonylbutoxide (pbo), and triphenyl phosphate (tpp) suppressed the level of resistance to dimethoate, indicating the resistance to this insecticide was caused by glutathione s-transferases (gsts), mixed function oxidases, and esterases, respectively. cytochrome p450 monooxygenases and gsts activity increased, respectively, 2.7 and 9.6-fold in resistant population compared with the susceptible one. when α-naphthyl acetate was used as substrate, up to 4-fold increase in esterase activity was observed in resistant population. moreover, 6.2-fold elevation in esterase activity was shown in resistant strain when β-naphthyl acetate was the substrate. overall, the mechanisms of insecticide resistance in cabbage aphid populations from six regions of iran were related to gsts, esterase, and cytochrome p450 monooxygenases activities.

ساز و کارهای بیوشیمیایی مقاومت به دیمتوات در شته کلم (Brevicoryne brassicae L.)

شته کلم از مهمترین آفات چلیپاییان بوده و توسط حشره کش های مختلفی از جمله دیمتوات کنترل می شوند. در ابتدا سمیت دیمتوات در شش جمعیت از این آفت از 6 استان ایران به روش غوطه ور کردن برگ انجام شد. نتایج سنجش بیانگر حساسیت های مختلف نسبت به دیمتوات در این شش جمعیت بود به طوری که بالاترین نسبت مقاومت در جمعیت مهرشهر (RR= 91.25) به دست آمد. DEM، PBO و TPP میزان مقاومت به دیمتوات را کاهش دادند که به ترتیب نشانگر تاثیر گلوتاتیون اس ترانسفراز (GSTs)، سیتوکروم پی 450مونواکسیژناز و استراز در مقاومت به دیمتوات بود. فعالیت سیتوکروم پی 450مونواکسیژناز و GSTs در جمعیت مقاوم به ترتیب دو و هفت دهم و شش و دو دهم برابر جمعیت حساس بود. فعالیت استراز در جمعیت مقاوم زمانی که از سوبسترای آلفا نفتیل استات استفاده شد، چهار برابر جمعیت حساس بود. زمانی که از سوبسترای بتا نفتیل استات استفاده شد فعالیت استراز شش و دو دهم برابر جمعیت حساس بود. در نتیجه می توان نتیجه گرفت که ساز و کار مقاومت در شته کلم نسبت به دیمتوات به دلیل افزایش فعالیت آنزیم های GSTs ، سیتوکروم پی 450مونواکسیژناز و استراز می باشد.