agricultural land consolidation in iran: advantages and limitations (the case of villages in dehgolan township, iran)

The purpose of this descriptive-analytical research was to analyze the advantages and limitations of agricultural land consolidation in the villages of dehgolan township, iran. the statistical population of this study included 190 farmers in the villages of dehrashid (where the adaptive consolidation plan was implemented between beneficiaries) and telvar (in which the plan has not yet been implemented among farmers). the samples were selected from 140 people by using the krejcie and morgan sample size table and stratified random sampling method. the data gathering instrument was a researcher-made questionnaire, which was presented to the faculty members of the department of rural geography at kharazmi university to confirm the face and content validity. further, the reliability of the tested items was confirmed by using the cronbach's alpha (α= 0.81). to analyze the data obtained from the farmers' opinions, multi-criteria decision making ftopsis (fuzzy topsis) analysis methods and linear regression in spss_24 were used. the results of regression analysis indicated that the main obstacles of implementing consolidation in the studied area were economic (β= 0.416) and technical (β= 0.304). also, there was a significant difference between the two periods before and after consolidation of agricultural lands in terms of crop production and reduction of operating costs. in general, the effects of consolidation indicated a higher level of crops production per unit area, yield per unit area, income from agriculture and its sustainability, job diversification, and a decrease in immigration in the studied villages.

یکپارچه‌سازی زمین‌های کشاورزی در ایران: مزایا و محدودیت‌ها (مورد مطالعه: روستاهای شهرستان دهگلان، ایران)

هدف این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی، تحلیل مزایا و محدودیت‌های یکپارچه‌سازی زمین‌های کشاورزی در روستاهای شهرستان دهگلان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 190 نفر از کشاورزان در روستاهای دهرشید (که در آن طرح یکپارچه‌سازی توافقی میان بهره‌برداران اجرا شده) و تلوار (که در آن این طرح تاکنون میان کشاورزان اجرا نشده است)، بود.در این راستا، به عنوان نمونه، 140 نفر با بهره‌گیری از جدول نمونه‌گیری کرجسی و مورگان و روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده ها پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته که جهت تأیید روایی صوری و محتوایی، در اختیار پانلی از اعضای هیأت علمی گروه جغرافیای روستایی دانشگاه خوارزمی قرار داده شد. همچنین، پایایی گویه‌های مورد سنجش با استفاده از آلفای کرونباخ، مورد تأیید قرار گرفت (81/0= alpha;). جهت تجزیه و تحلیل داده های به‌دست آمده از نظرات کشاورزان از روش های تحلیل تصمیم‌گیری چند معیاره (فازی ـ تاپسیس) و رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS24 استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان داد که مهمترین عوامل اجرای یکپارچه‌سازی زمین‌های کشاورزی در ناحیه مورد بررسی، موانع اقتصادی (416/0= beta;) و فنی (304/0= beta;) هستند. همچنین تفاوت معنی‌داری میان دو دوره قبل و بعد از اجرای یکپارچه‌سازی در میزان تولید و کاهش هزینه‌های بهره‌برداری، مشاهده شد. در کل، اثرات یکپارچه‌سازی، بیانگر افزایش میزان تولید در واحد سطح در محصولات زراعی، عملکرد در واحد سطح، درآمد حاصل از کشاورزی و پایدار بودن آن، تنوع شغلی و نیز کاهش مهاجرت در روستاهای مورد مطالعه بود.