assessment of farmers’ perception on rice seed production standard in nakhon sawan province, lower northern thailand

The objectives of this investigation were to determine general background of farmers, their existing rice seed production condition, their perception of rice seed production standard, and constraints on farmers rsquo; rice seed production. the sample of 66 selected rice farmers in thamai subdistrict, chumsaeng district, nakhon sawan province was estimated using the formula developed by arkin (1974) through multistage sampling technique. data was obtained by interview schedule under close observation and indepth discussion with key persons in the research site. the results revealed that average age of respondent was 48.09 years. average year of rice seed cultivation experience was 4.36 years. the average size of owned land for seed cultivation was 3.36 hectares. total seed cultivation land, accounting for 74.88%, was farmers rsquo; owned land that they inherited from their parents. these can reduce the risk in farming because it is their own land. the results of assessment of farmers rsquo; perception indicated that most of respondents had the required knowledge in seed production standard. they could answer correctly questions regarding rice seed production technology. most of them had positive attitude toward the proposed standard practice. nearly 60% of the respondents followed the right production practices. farmers rsquo; characteristics factors affecting seed yield were number of extension contact, farm media perception, and participation in community intervention program, respectively. the constraints in rice seed production improvement were high cost of inputs, high cost of fertilizer, low rice price, and climate variability, respectively.

ارزیابی ادراک کشاورزان از استاندارد تولید دانه برنج در استان Nakhon Sawan در منطقه پائینی شمال تایلند

هدف های این پژوهش تعیین معلومات قبلی وعمومی کشاورزان، وضعیت موجود تولید دانه برنج، ادراک آنها در باره استاندارد تولید دانه برنج، و محدویت های کشاورزان درتولید برنج بود.کشاورزان مطالعه شده شامل 66 نفر از زیربخش Thamai، در بخش Chumsaeng در استان Nakhon Sawan بود که تعداد آن ها برای این بررسی با استفاده از فرمول Arkin (1974) و کاربرد روش نمونه برداری چند مرحله ای تعیین شد. داده های پژوهش با انجام برنامه مصاحبه تحت نظارت دقیق و نیز بحث و گفتگوی عمیق با افراد کلیدی در منطقه مورد مطالعه به دست آمد. نتایج آشکار ساخت که میانگین سن کشاورزان مصاحبه شده 09/48 سال و میانگین سالهای تجربه آنها در کشت وکار برنج 36/4 سال بود. میانگین مساحت زمین برای تولید برنج که در مالکیت آنها بود به 36/3 هکتار بالغ می شد. سطح کل تولید دانه برنج بالغ بر 88/74% در مالکیت کشاورزان بود که از والدین خود به ارث برده بودند. در این شرایط ریسک کشاورزی کاهش می یابد زیرا زمین مال خود آنهاست. نتایج ارزیابی ادراک کشاورزان حاکی از آن بود که بیشتر مصاحبه شدگان معلومات لازم برای رعایت استاندارد تولید دانه برنج را داشتند. آنها توانستند به سوالات مربوط به فناوری تولید دانه برنج پاسخ درستی بدهند. بیشتر آنها نسبت به فعالیت های استاندارد پیشنهادشده نظر مثبتی داشتند. تقریبا 60% مصاحبه شدگان عملیات تولید درستی به کار می بردند. عوامل ویژه کشاورزان که بر عملکرد دانه تاثیرگذار بودند به ترتیب شامل تعداد دفعات تماس مروجان، ادراک های (ناشی از) رسانه های کشاورزی، و مشارکت در برنامه های مداخلات جامعه بود. محدویت ها در بهبود تولید دانه برنج به ترتیب عبارت بود از هزینه بالای نهاده ها، گران بودن کود شیمیایی، پایین بودن قیمت برنج، و تغییرات آب وهوایی.