interaction of water salinity and different irrigation levels on physiological growth of olive (olea europaea l.)

During the last few years, due to inadequate rainfall, iran has faced water scarcity. this made the fertile zones including the fars province and especially the marvdasht district to face many problems. salt concentrations increase and the groundwater resources reduction in the central part of this district are currently occurring. recently, the farmers have attempted to change the cultivation pattern by cultivation of saltresistant plants including olive and pistachio. therefore, in this study, interaction between salinity of the irrigation water and the water deficit on physiological growth of the olive plant (olea europaea l.) was investigated. the experiment was conducted as a completely randomized block design for three years (20132015) in a 7yearsold olive grove (roghanifishomi cultivar) grown in a sandy soil with planting density of 5.5 ×5.5 meters. treatments included five irrigation levels (i1= 25%, i2= 50%, i3= 75%, i4= 100%, and i5= 125 percent of olive water requirements) and three salinity levels of 2.2 to 7.7 ds m1 (s1), incorporation of 50% well water with 50% drinking water from the local region (s2), and pure drinking water from the region (s3= salinity of 0.4 to 0.85 ds m1) of irrigation water. treatments were applied in a factorial arrangement, with three replications. daily irrigation of trees was performed by drip irrigation. the results showed that in all of the three consecutive years, the highest intrinsic water use efficiency (iwue) values were obtained in i3s1 (131.94, 114.14 and 96.95 by years, respectively). also, the highest transpiration efficiency was achieved in i3s3 (1.24, 1.06 and 0.88 respectively). in high salinity, due to the stress applied to the olive trees, leaf water potential decreased and, consequently, the water in the leaves could not meet the existing vpdl.a (saturation vapor pressure deficit near leaf area), thus causing stomatal closure and reduction in stomatal conductance (gs). generally, for i1 to i4 irrigation levels, the highest salinity effect on transpiration efficiency (te) happened in s3 salinity level.

برهم‌کنش شوری آب و سطوح مختلف آبیاری بر رشد فیزیولوژیکی زیتون

کشور ایران طی چند سال اخیر بدلیل کمبود بارندگی و یا عدم پراکندگی مناسب بارش با مشکل کم آبی روبرو شده است. این امر مناطق حاصلخیزی از جمله استان فارس، بدلیل قطب بودن در تولید گندم و عدم استفاده کافی و مناسب از روش‌های نوین آبیاری و الگوی متناسب با شرایط خشکسالی، بویژه شهرستان مرودشت را با مشکلات زیادی روبرو نموده است که از آن جمله می‌توان به شور شدن و کم شدن منابع آب زیرزمینی بخش مرکزی این شهرستان اشاره نمود. از طرفی، منابع آب زیرزمینی در این شهرستان به شدت مورد هجوم مصرف کنندگان قرار گرفته و افت شدید کیفیت و کمبود این منابع را باعث شده است. کشاورزان در راستای مقابله با این امر، اقدام به تغییر الگوی کشت نموده و با کشت گیاهان مقاوم به شوری از جمله کشت زیتون و پسته، سعی در مرتفع نمودن وضعیت پیش آمده نموده‌اند. بنابراین، در این تحقیق، سعی شده است برهمکنش شوری آب آبیاری و کم‌آبیاری بر روی رشد فیزیولوژیکی گیاه زیتون مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور، آزمایش به مدت سه سال (20152013)، در باغ زیتون 7 ساله (رقم روغنی) کشت شده در خاک شنی، با تراکم کشت 5/5 ×5/5 متر، در 5 سطح آبیاری (25، 50، 75، 100 و 125 درصد نیاز آبی زیتون) و 3 سطح شوری (1S، 2 Sو 3S) آب آبیاری و با 3 تکرار در قالب آزمایش فاکتوریل، به صورت بلوک های کاملا تصادفی انجام شد. آبیاری درختان با روش قطره‌ای و به صورت روزانه اجرا گردید. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین IWUE در سال 2013، به ترتیب در تیمارهای I3S1 (94/131) و I2S2 (66/46)، در سال 2014 به ترتیب در تیمارهای I3S1 (14/114) و I5S1 (29/38) و در سال 2015 به ترتیب در تیمارهای I3S1 (95/96) و I5S1 (10/33) حاصل شد. لذا در هر سه سال متوالی، تیمار I3S1 بیشترین تاثیر را بر روی IWUE داشته است. بعبارتی سطح پایین شوری و سطح متوسط آبیاری بهترین IWUE را به خود اختصاص داد. یافته‌های این تحقیق در مورد TE نشان داد که در هر سه سال متوالی، بهترین تاثیر برهمکنش شوری و کم‌آبیاری در تیمار I3S3 بوده است. در شوری بالا به دلیل استرس وارد شده به گیاه، پتانسیل آب برگ کاهش یافته و در نتیجه فشار آب موجود در برگ ها کمتر از VPDl.a (کمبود فشار بخار اشباع در سطح برگ) شده و باعث کاهش هدایت روزنه ای (gs) و بسته شدن روزنه می شود. به طور کلی از تیمار I1 تا I4 آبیاری، بیشترین اثر بر راندمان تعرق در سطح شوری S3 اتفاق افتاد.